آبسه عضلانی در ناحیه گلوتئال

آبسه عضلانی گلوتئال یک ضایعه بافت نرم درون عضلانی در ناحیه گلوتئال است که با التهاب و تجمع چرک مشخص می‌شود و اغلب در محل تزریق‌های عضلانی یا در مجاورت نواحی عفونت زیرجلدی مانند آبسه اپیدورال یا آبسه پسواس رخ می‌دهد. علائم و نشانه‌های آن شامل حساسیت، گرما، درد، اریتم (قرمزی) و تورم است. در مورد آبسه‌های عمقی، تورم ممکن است تنها علامت باشد یا با درد و حساسیت همراه باشد.

علت آبسه معمولاً باکتریایی است، مانند استافیلوکوکوس اورئوس یا سویه‌های استرپتوکوکوس. ورود باکتری به عضله می‌تواند در طول تزریق‌های عضلانی، مانند تزریق گلوکوکورتیکوئیدها به عضله گلوتئال برای درمان آرتریت روماتوئید، درمان‌های ایمنوگلوبولین، تزریق داروهای ضد روان‌پریشی و درمان‌های اختلال مصرف مواد افیونی رخ دهد.

آبسه ممکن است به دلیل وجود شرایط همراه (مانند دیابت، بیماری ویروس نقص ایمنی انسانی) یا هم‌عفونتی (مانند فولیکولیت، سلولیت) پیچیده شود.

افراد به‌طور معمول سالم ممکن است در تماس با باکتری‌هایی مانند استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی‌سیلین (MRSA)، به‌ویژه MRSA کسب‌شده از جامعه (CA-MRSA)، از افراد آلوده دیگر، در محیط بیمارستان، در طول جراحی اخیر، در حبس یا در مراکز مراقبت طولانی‌مدت قرار گیرند. سایر فرصت‌ها برای کسب پاتوژن‌ها شامل استفاده از داروهای تزریقی، سوزن‌های مشترک، خدمت نظامی و ورزش‌های تماسی است.

مدیریت شامل برش، تخلیه، بسته‌بندی و مراقبت مناسب از زخم است. در صورت شدید بودن عفونت و برای کاهش عود آبسه یا گسترش عفونت به بافت‌های مجاور، ممکن است یک دوره آنتی‌بیوتیک تجویز شود. احتیاط زیادی لازم است تا از گسترش CA-MRSA در طول روش‌ها در محیط مراقبت‌های بهداشتی جلوگیری شود.