تب ناشی از دارو (Drug-induced fever) به افزایش دمای بدن در روزها یا هفته‌های پس از مصرف یک داروی جدید اشاره دارد. داروهایی که معمولاً باعث تب می‌شوند شامل ضد میکروب‌ها (antimicrobials)، ضد تشنج‌ها (anticonvulsants)، آنتی‌بیوتیک‌ها (antibiotics)، سمپاتومیمتیک‌ها (sympathomimetics) و سولفونامیدها (sulfonamides) هستند. پیش‌زمینه خانوادگی در حساسیت به دارو (drug hypersensitivity)، به‌ویژه در شرایط نارسایی کلیه (renal dysfunction) یا در صورتی که بیمار همچنین از داروهای دیورتیک تیازیدی (thiazide diuretics) استفاده می‌کند، مشاهده شده است.
داروهای شایع ایجادکننده تب بر اساس مکانیزم:
- حساسیت‌زایی (Hypersensitivity): ضد تشنج‌ها، پنی‌سیلین (penicillin)، مینوسیکلین (minocycline)، سولفونامید، آلوپورینول (allopurinol)
- تغییر در مکانیزم‌های تنظیم دما: تیروکسین (thyroxine)، آنتی‌کولینرژیک‌ها (anticholinergics)، آمفتامین‌ها (amphetamines)، کوکائین (cocaine)
- مستقیماً مرتبط با تجویز: پارالدئید (paraldehyde)، پنتازوسین (pentazocine)، آمفوتریسین B (amphotericin B)، بلیومایسین (bleomycin)
- گسترش مستقیم اثر دارویی: شیمی‌درمانی (chemotherapy)
- ایدیوسنکراتیک (Idiosyncratic): سوکسینیل‌کولین (succinylcholine)، هالوپریدول (haloperidol)، سروتونرژیک‌ها (serotonergic)
ممکن است نتوان به سرعت بیماری سیستمیک یا عفونت را رد کرد، اما قطع مصرف داروی مشکوک ممکن است تب را در عرض ۷۲ تا ۹۶ ساعت برطرف کند. باید دقت کرد که بیمار با قطع همزمان چندین دارو در معرض خطر بیشتری قرار نگیرد.
خطر تب ناشی از دارو با افزایش تعداد داروهای مصرفی افزایش می‌یابد، به‌ویژه در بزرگسالان مسن‌تر و در افرادی که دارای عفونت فعال HIV هستند. بیماران مبتلا به فیبروز کیستیک (cystic fibrosis) میزان بالایی از تب ناشی از دارو را تجربه می‌کنند که معمولاً به دلیل مصرف بتا-لاکتام‌های تزریقی (parenteral beta-lactams)، پیپراسیلین (piperacillin) و ایمی‌پنم/سیلاستاتین (imipenem/cilastatin) است.