نقص فیبری متافیزیال (Metaphyseal fibrous defect)، که به آن فیبروما غیر استخوانی (nonossifying fibroma) یا نقص فیبری کورتیکال استخوان (fibrous cortical defect of bone) نیز گفته می‌شود، شایع‌ترین ضایعه خوش‌خیم فیبری استخوان است. اعتقاد بر این است که این ضایعه به دلیل نقص در استخوان‌سازی در افراد اسکلتی نابالغ (کودکان و نوجوانان) رخ می‌دهد. این ضایعه معمولاً بدون علامت است و اغلب به صورت تصادفی در رادیوگرافی پس از تروما شناسایی می‌شود، که بیشتر در متافیز استخوان‌های بلند (مانند دیستال فمور، دیستال تیبیا یا پروگزیمال تیبیا) مشاهده می‌شود. موارد نادری از وقوع این ضایعه در فک پایین در متون علمی گزارش شده است. فیبروم‌های غیر استخوانی ممکن است در ۴۰٪ تا ۵۰٪ موارد در چندین محل ظاهر شوند. شکستگی پاتولوژیک ممکن است در محل ضایعات بزرگ مشاهده شود، اما این امر نادر است.

همانند هر ضایعه فیبری استخوان، باید دقت شود تا احتمال بدخیمی رد شود.

مدیریت نقص فیبری متافیزیال که به طور تصادفی و بدون علائم شناسایی شده است، معمولاً نیازمند مشاهده و پیگیری است، زیرا این ضایعات تمایل دارند با رسیدن استخوان‌ها به بلوغ، خود به خود برطرف شوند. در صورت وجود درد یا شکستگی پاتولوژیک، ممکن است اقدامات اضافی از جمله کورتاژ و پیوند استخوان لازم باشد.