لابیرنتیت

لابیرنتیت (Labyrinthitis) یک اختلال است که با تورم یا التهاب گوش داخلی یا لابیرنت مشخص می‌شود و منجر به اختلالات قابل توجهی در تعادل و شنوایی می‌گردد. این شامل سرگیجه (Vertigo)، عدم تعادل (Disequilibrium) و تهوع (Nausea) است. معمولاً این وضعیت به‌دلیل عفونت اخیر، که معمولاً ویروسی است و به‌ندرت باکتریایی، رخ می‌دهد. عوامل تحریک‌کننده دیگر می‌توانند شامل آلرژی، سوءمصرف الکل، استرس، سیگار کشیدن و برخی داروها باشند.

علت‌شناسی ویروسی بیشتر در بزرگسالان بین ۳۰ تا ۶۰ سال شایع است و معمولاً پس از یک عفونت دستگاه تنفسی فوقانی رخ می‌دهد؛ این وضعیت در کودکان نادر است. لابیرنتیت چرکی مننگوژنیک (Meningogenic Suppurative Labyrinthitis) به‌طور معمول در کودکانی که کمتر از ۲ سال دارند، رخ می‌دهد. لابیرنتیت چرکی اوتوژنیک (Otogenic Suppurative Labyrinthitis) ممکن است در افرادی با هر سنی که دارای کلستئاتوما (Cholesteatoma) یا اوتیت مدیای حاد درمان نشده هستند، رخ دهد. لابیرنتیت سروزی (Serous Labyrinthitis) در کودکان شایع‌تر است، زیرا آن‌ها بیشتر احتمال دارد اوتیت مدیا داشته باشند.

علائم و نشانه‌های بالینی معمولاً شامل سرگیجه، سبکی سر، کاهش شنوایی (یک‌طرفه)، تغییرات بینایی، از دست دادن تعادل، تهوع، استفراغ، تب و وزوز گوش (Tinnitus) است. در همه انواع لابیرنتیت، سرگیجه، تهوع و استفراغ علائم حاد هستند که پس از چند روز تا چند هفته برطرف می‌شوند. مدت زمان بهبود کاهش شنوایی متفاوت است. بیماران مبتلا به لابیرنتیت چرکی ممکن است به‌دلیل لابیرنتیت استخوانی (Labyrinthitis Ossificans) که استخوانی شدن گوش داخلی به‌عنوان عاقبت عفونت است، کاهش شنوایی شدید و دائمی را تجربه کنند. لابیرنتیت باکتریایی مسئول حدود یک‌سوم موارد کاهش شنوایی اکتسابی است.

درمان می‌تواند به مدیریت سرگیجه و سایر علائم کمک کند. گزینه‌های دارویی شامل آنتی‌هیستامین‌ها (Antihistamines)، ضد تهوع‌ها (Antiemetics)، آرام‌بخش‌ها (Sedatives)، استروئیدها (Steroids) و عوامل ضد ویروسی (Antiviral Agents) است. در موارد لابیرنتیت ناشی از اوتیت مدیا، ممکن است مراقبت‌های جراحی برای درمان افیوژن (مانند میرنگوتومی) پیشنهاد شود.

موضوع مرتبط: نوریت وستیبولار (Vestibular Neuritis)