کاردیومیوپاتی تاکوتسوبو (Takotsubo cardiomyopathy)، که به نام‌های کاردیومیوپاتی ناشی از استرس (stress-induced cardiomyopathy)، سندرم قلب شکسته (broken heart syndrome) یا سندرم بادکنکی آپیکال (apical ballooning syndrome) نیز شناخته می‌شود، یک سندرم خاص با اختلال قابل برگشت عملکرد سیستولیک بطن چپ است که معمولاً به دنبال استرس شدید عاطفی یا فیزیولوژیک رخ می‌دهد.

علائم و نشانه‌ها

بیماران معمولاً با درد حاد قفسه سینه، تنگی نفس (dyspnea) و/یا تپش قلب (palpitations) مشابه سندرم حاد کرونری (ACS) مراجعه می‌کنند. وجود مکرر بالا رفتن قطعه ST و/یا وارونگی موج T در الکتروکاردیوگرام (ECG) و افزایش سطح تروپونین نیز تقلیدی از ACS است.

عوارض بالقوه

عوارض احتمالی شامل نارسایی احتقانی قلب (congestive heart failure) و آریتمی‌های بطنی (ventricular arrhythmias) است، بنابراین شناخت و درمان زودهنگام ضروری است.

منشأ نام

نام این بیماری از ظاهر بطن چپ گرفته شده است که مشابه تله‌ی اختاپوس ژاپنی به نام "تاکوتسوبو" (takotsubo) است.

علل و فرضیات

علت این بیماری به آسیب میوسیت‌ها (myocyte) تحت تأثیر سیستم سمپاتیک نسبت داده می‌شود. فرضیات پیشنهادی شامل اسپاسم عروقی چندگانه کرونری، افزایش حاد پس‌بار (afterload)، شگفت‌زدگی میوکارد (myocardial stunning) و انسداد حاد مسیر خروجی بطن چپ (acute left ventricular outflow tract obstruction) است. بیماری‌هایی که باعث افزایش کاتکولامین (catecholamine) می‌شوند، مانند فئوکروموسیتوما (pheochromocytoma)، تیروتوکسیکوز (thyrotoxicosis)، بحران آدیسونی (Addisonian crisis)، خونریزی زیر عنکبوتیه (subarachnoid hemorrhage) و تشدید بیماری انسدادی مزمن ریوی (COPD)، اغلب منجر به کاردیومیوپاتی تاکوتسوبو می‌شوند.

شیوع و عوامل خطر

زنان پس از یائسگی بیش از ۹۰٪ موارد را تشکیل می‌دهند. برآورد می‌شود که بروز سالانه این بیماری در ایالات متحده ۵۰٬۰۰۰ تا ۱۰۰٬۰۰۰ مورد باشد.

عوامل خطر شامل فشار خون بالا (hypertension)، کمبود استروژن، دیس‌لیپیدمی (dyslipidemia)، سیگار کشیدن، چاقی، پرکاری تیروئید (hyperthyroidism) و سایر اختلالات تیروئید، و دیابت ملیتوس (diabetes mellitus) هستند.