اوتیت مدیای مزمن (Chronic Otitis Media) شامل گروهی از شرایط التهابی مزمن گوش میانی است، از جمله اوتیت مدیای چرکی مزمن (Chronic Suppurative Otitis Media یا CSOM) و اوتیت مدیای مزمن با افیوژن (Chronic Otitis Media with Effusion یا COME).

CSOM با ترشح مداوم چرکی یا موکوسی از گوش میانی همراه است؛ این حالت معمولاً با پارگی پرده تمپان (Tympanic Membrane یا TM) و درجاتی از کاهش شنوایی مرتبط است. همچنین ممکن است کلستئاتوم (cholesteatoma) یا پولیپ وجود داشته باشد. این بیماری ممکن است یک‌طرفه یا دوطرفه باشد و در کودکان شایع‌تر است اما در بزرگسالان نیز رخ می‌دهد. علائم و نشانه‌های دیگر شامل اتالژی (otalgia)، ترشح چرکی با بوی بد، و خارش هستند. عفونت درمان‌نشده ممکن است به عوارضی مانند کاهش شنوایی غیرقابل برگشت، پترزیتیس (petrositis)، مننژیت، لابیرنتیتیس (labyrinthitis)، ترومبوفلبیت سینوس لترال، و فلج عصب صورت منجر شود.

COME که اغلب "گوش چسبناک" (glue ear) نیز نامیده می‌شود، ناشی از اختلال عملکرد مزمن شیپور استاش است. بیماران از احساس فشار و کاهش شنوایی برای چندین هفته یا بیشتر در سمت درگیر شکایت می‌کنند. این حالت بهترین ارزیابی را با اتوسکوپی پنوماتیک و مشاهده مستقیم پرده تمپان دارد. یافته‌های اتوسکوپیک شامل TM مات با افیوژن، با یا بدون عقب‌رفتگی پرده تمپان یا سطوح هوا-مایع است.

مدیریت CSOM شامل تسکین علائم و جلوگیری از پیشرفت به عوارض شدید و آسیب‌زا است. اقدامات درمانی شامل قرار دادن لوله تمپانوستومی (tympanostomy tube)، پاکسازی منظم گوش، و قطره‌های آنتی‌بیوتیک کینولون در زمان ترشح گوش (otorrhea) می‌باشد. در موارد اوتیت مدیای مزمن غیرکلستئاتوماتوز، تیمپانوپلاستی بدون ماستوئیدکتومی ممکن است نیاز باشد. انواع دیگر جراحی بسته به گستردگی عوارض شامل برداشتن بافت عفونی گوش، ترمیم ساختارهای آسیب‌دیده گوش، ماستوئیدکتومی، بازسازی استخوانچه‌ها (ossicular reconstruction)، و تیمپانوپلاستی است.

ارگانیسم‌های شایع که در کشت بیماران مبتلا به CSOM یافت می‌شوند شامل سودوموناس (Pseudomonas)، استافیلوکوک (Staphylococcus)، پروتئوس (Proteus)، و کلبسیلا (Klebsiella) هستند. کشت‌های مکرر می‌توانند در موارد مقاوم به درمان، انتخاب آنتی‌بیوتیک را راهنمایی کنند.

مدیریت COME اغلب شامل ارزیابی شنوایی رسمی برای تشخیص کاهش شنوایی، قرار دادن لوله تمپانوستومی، آدنوئیدکتومی، و گفتاردرمانی جهت رفع تأخیرهای گفتاری است. این حالت بیشتر در جمعیت کودکان دیده می‌شود.