تنگی حالب (Ureteral Stricture)

تنگی حالب با باریک شدن مجرای حالب که منجر به انسداد جریان ادرار می‌شود، مشخص می‌گردد. تنگی‌های حالب می‌توانند به صورت خارجی یا داخلی، خوش‌خیم یا بدخیم، و یا ناشی از اقدامات پزشکی (iatrogenic) یا غیرناشی از اقدامات پزشکی (noniatrogenic) طبقه‌بندی شوند. علائم بالینی معمول شامل درد پهلو و/یا شکم، تهوع، استفراغ، تب و عفونت است. با این حال، برخی بیماران ممکن است بدون علامت باشند.

علل و عوامل ایجاد تنگی حالب

شایع‌ترین علت تنگی حالب، انسداد یا باریک شدن محل اتصال حالب به لگنچه (ureteropelvic junction) مادرزادی یا اکتسابی است. عوامل ایجادکننده شامل درمان‌های قبلی بیماری‌های اورولوژیک، پرتودرمانی لگنی، جراحی انحراف ادرار، عبور سنگ کلیه، پیوند کلیه، تروما، ناهنجاری‌های مادرزادی و برخی سرطان‌ها می‌باشد.

تشخیص و درمان

تشخیص زودهنگام می‌تواند به پیشگیری از عوارض شدید کلیوی کمک کند. درمان بسته به علت و نوع تنگی حالب متفاوت است و باید به صورت فردی برای بیمار تنظیم شود. برای تنگی‌هایی که به طور حاد پس از تروما ایجاد می‌شوند، ممکن است جراحی پیشنهاد شود. برای تنگی‌هایی که به صورت مزمن ایجاد می‌شوند، آندوسکوپی ممکن است توصیه شود.