تنگی شریان کلیوی (Renal artery stenosis) به معنای باریک شدن یا انسداد شریان کلیوی است. علل این وضعیت شامل آترواسکلروز (atherosclerosis)، دیسپلازی فیبروماسکولار (fibromuscular dysplasia)، ترومبوز (thrombosis)، آمبولیسم (embolism)، یا فشار خارجی می‌باشد. کاهش پرفیوژن کلیوی می‌تواند منجر به هیپرتانسیون رنوواسکولار (renovascular hypertension) و همچنین آسیب حاد یا مزمن کلیوی شود.

علائم بالینی

بیماران مبتلا معمولاً دارای نتایج آزمایش ادرار (urinalysis) طبیعی هستند. اگر هر دو شریان کلیوی درگیر شوند (که بیشتر در بیماری آتروماتوز دیده می‌شود)، کاهش پیشرونده عملکرد کلیه مشاهده می‌شود که اغلب با نوسانات قابل توجه در نرخ فیلتراسیون گلومرولی (glomerular filtration rate) وابسته به وضعیت حجم مایعات بدن همراه است.

حساسیت به درمان

این بیماران اغلب حساسیت خاصی به درمان با مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (angiotensin-converting enzyme inhibitor) نشان می‌دهند که با آغاز مصرف دارو، آسیب حاد کلیوی (که معمولاً قابل برگشت است) مشاهده می‌شود. در بیماری یک‌طرفه یا دوطرفه، ممکن است هیپرتانسیون شدید همراه با اپیزودهای ادم ریوی ناگهانی (flash pulmonary edema) دیده شود.