همانژیوم‌های کبدی (Hepatic hemangiomas)، که به عنوان همانژیوم‌های غاری (cavernous hemangiomas) نیز شناخته می‌شوند، تومورهای خوش‌خیم (benign) بافت همبند (mesenchymal) در کبد هستند. بیشتر همانژیوم‌های کبدی به صورت منفرد هستند و اندازه آن‌ها می‌تواند از چند میلی‌متر تا بیش از ۲۰ سانتی‌متر (همانژیوم‌های غول‌پیکر) متغیر باشد. شیوع همانژیوم‌های کبدی بین ۰.۴٪ تا ۲۰٪ متغیر است و تشخیص آن‌ها عمدتاً در دهه سوم تا پنجم زندگی صورت می‌گیرد.

بیشتر همانژیوم‌های کبدی بدون علامت هستند و به طور اتفاقی در تصویربرداری‌های شکمی شناسایی می‌شوند. ضایعات بزرگتر بیشتر احتمال دارد که علائم ایجاد کنند، از جمله درد شکمی (به ویژه در ربع فوقانی راست)، تهوع و بی‌اشتهایی. زنان سه برابر بیشتر احتمال دارد که همانژیوم‌ها را توسعه دهند و بیشتر احتمال دارد که علائم را تجربه کنند. علت‌شناسی (etiology) همانژیوم‌های کبدی هنوز مشخص نیست، اما تأثیر هورمونی بر روی بزرگ شدن تومور می‌تواند توضیحی برای شیوع بالاتر ضایعات علامت‌دار در زنان باشد. ممکن است ضایعات در دوران بارداری و در شرایط استفاده از داروهای ضد بارداری خوراکی رشد کنند. برای بیمارانی که درد را تجربه می‌کنند، ممکن است نیاز به جراحی برداشتن ضایعه باشد.