ویروس انسفالیت سنت لوئیس (St. Louis encephalitis virus یا SLEV) متعلق به جنس فَلاوی‌ویروس (Flavivirus) است و قبل از افزایش اخیر ویروس نیل غربی، مهم‌ترین عامل انسفالیت ویروسی در ایالات متحده بود. تا سال ۱۹۹۰، بیش از ۱۰٬۰۰۰ مورد در بیش از ۵۰ اپیدمی گزارش شده است.
فلاوی‌ویروس‌ها ویروس‌های RNA تک‌رشته‌ای با حس مثبت و دارای ساختار بیست‌وجهی هستند. پرندگان به عنوان میزبان تقویت‌کننده SLEV عمل می‌کنند، در حالی که پشه‌های گونه کولکس (Culex) ناقلین آنتوزووتیک و انسان‌ها میزبان‌های انتهایی هستند. عفونت انسانی معمولاً به صورت اپیدمی در اواخر تابستان و پاییز رخ می‌دهد. بیماری بیشتر در افراد مسن و افرادی که مبتلا به ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) هستند، شایع‌تر است. مواردی در تمام ایالت‌های آمریکا، کانادا، مکزیک و آمریکای جنوبی ثبت شده است؛ با این حال، عفونت در جنوب ایالات متحده بیشتر دیده می‌شود.
انواع بیماری:
۱. علائم عمومی: شامل تب، سردرد، میالژی (myalgia)، سرفه، گلودرد، دیس‌اوری (dysuria)، و فوریت ادراری ۲. مننژیت آسپتیک (Aseptic meningitis) 3. انسفالیت کشنده (Fatal encephalitis)
علائم:
- در اکثر موارد (>۹۹٪) بدون علامت
- ناخوشی، تب، سردرد، و میالژی
- اغلب با علائم تنفسی (سرفه، گلودرد) یا دستگاه ادراری (دیس‌اوری، فوریت) ظاهر می‌شود
نشانه‌ها:
- خواب‌آلودگی پیشرونده، گیجی، لرزش، ناشی‌گری، و آتاکسی
- گیجی، دلیریوم یا خواب‌آلودگی با ضعف، تشنج
- گاهی لرزش با نقص‌های مخچه‌ای و اعصاب جمجمه‌ای
- عواقب نورولوژیک و روانی غیر معمول نیستند
- هماچوری (Hematuria)
دوره کمون ۴ تا ۲۱ روز است و قبل از نفوذ به سیستم عصبی مرکزی، ویرمی مختصری وجود دارد.
نرخ کشندگی موارد انسفالیت سنت لوئیس در افراد بالای ۶۰ سال بیشتر است (۲۰٪).