تراکیومالاسی (Tracheomalacia) یک وضعیت مادرزادی یا اکتسابی است که به ضعف در دیواره نای اشاره دارد.

تراکیومالاسی مادرزادی

تراکیومالاسی مادرزادی اغلب در نوزادانی که دارای ناهنجاری‌های مادرزادی دیگر مانند ناهنجاری‌های قلبی‌عروقی، گوارشی (gastroesophageal) یا تأخیر در رشد هستند، تشخیص داده می‌شود. این ضعف باعث می‌شود که دیواره نای هنگام بازدم، گریه یا سرفه نوزاد فرو بریزد. نوزادان با علائمی چون تنفس پرسروصدا، خس‌خس و استریدور (stridor) مراجعه می‌کنند. تراکیومالاسی مادرزادی معمولاً خود محدود شونده است و بدون نیاز به درمان تا سن دو سالگی بهبود می‌یابد.

تراکیومالاسی اکتسابی

تراکیومالاسی اکتسابی ممکن است به دلیل لوله‌گذاری نای (endotracheal intubation)، تراکئوستومی (tracheostomy)، ضربه به قفسه سینه، پیوند ریه، آمفیزم (emphysema)، و فشار خارجی بر نای از کیست‌ها، تومورها و آبسه‌ها ایجاد شود. بیمارانی که تحت لوله‌گذاری مکرر یا طولانی قرار می‌گیرند، در معرض خطر بیشتری هستند. علائم شایع شامل سرفه، تنگی نفس (dyspnea)، احتباس خلط، خس‌خس و استریدور هستند. این علائم با وجود بیماری‌هایی مانند آسم، آمفیزم، برونشیت و استعمال دخانیات تشدید می‌شوند.

سندرم مونییر-کون (Mounier-Kuhn syndrome)

سندرم مونییر-کون (تراکیای غول‌پیکر ایدیوپاتیک) یک نوع مادرزادی نادر است که معمولاً در بزرگسالان جوان ظاهر می‌شود. بیماران با مشکلات تنفسی، سرفه مزمن، تنگی نفس، هموپتیزی (hemoptysis)، دشواری در پاکسازی ترشحات راه‌های هوایی و عفونت‌های مکرر برونکوپولمونری (bronchopulmonary) مواجه می‌شوند. خس‌خس، کراکل (crackles) و چماقی شدن انگشتان نیز مشاهده می‌شود.