دیس‌سینرژی عضلات کف لگن (Pelvic floor dyssynergia) به شرایطی اکتسابی اشاره دارد که در آن به دلیل یبوست مزمن، عضلات شکم و کف لگن دیگر قادر به هماهنگی برای انجام حرکات روده‌ای نیستند. این وضعیت به این دلیل رخ می‌دهد که عضلات شکم در حال اتساع هستند در حالی که عضلات کف لگن منقبض شده‌اند (یا قادر به شل شدن نیستند)، که منجر به تلاش‌های ناکارآمد برای دفع می‌شود. دیس‌سینرژی عضلات کف لگن در معیارهای Rome IV به‌عنوان یک اختلال عملکردی دفع (functional defecation disorder) دسته‌بندی می‌شود.
شیوع و عوامل مرتبط
یبوست مزمن بر ۱۱٪ تا ۱۸٪ از جمعیت تأثیر می‌گذارد و نسبت زنان به مردان تقریباً ۲ به ۱ است. از میان بیمارانی که دچار یبوست مزمن هستند، ۲۵٪ تا ۵۰٪ از آنها مشکلاتی در کف لگن دارند. تعداد قابل‌توجهی از بیماران گزارش می‌دهند که از دوران کودکی دچار این مشکلات بوده‌اند. سابقه سوءاستفاده جنسی و اختلالات خلقی نیز به نظر می‌رسد که با مشکلات دفع مرتبط باشند.
علائم بالینی
بیماران با شکایت از دشواری در دفع مدفوع، دفع مقدار کمی مدفوع در هر نوبت، تخلیه ناقص، حرکات روده‌ای نادر، نیاز به استفاده منظم از ملین‌ها و کمردرد مراجعه می‌کنند.
در صورت مزمن بودن این وضعیت، برخی بیماران ممکن است دچار بی‌اختیاری مقعدی شوند. بیماران ممکن است گزارش دهند که مجبور به تخلیه دستی مدفوع هستند.
معیارهای تشخیصی
معیارهای تشخیصی شامل داشتن علائم یبوست عملکردی به مدت حداقل ۱۲ هفته، شواهد الگوی دیس‌سینرژیک در دفکوگرافی (defecography) و حداقل دو تست کولورکتال (colorectal) غیرطبیعی دیگر که نشان‌دهنده نقص در تخلیه است، می‌باشد.