سندرم پیش از قاعدگی (Premenstrual Syndrome یا PMS): مجموعه‌ای از علائمی است که درست پیش از شروع قاعدگی (در فاز لوتئال یا نیمه دوم چرخه قاعدگی) رخ می‌دهند. بیماران اغلب دچار علائم روان‌پزشکی و/یا جسمی دوره‌ای می‌شوند که در فعالیت‌های روزمره آن‌ها اختلال ایجاد می‌کند. این مشکلات با شروع قاعدگی برطرف می‌شوند.
تخمین زده می‌شود که تا ۸۰٪ از زنان درجاتی از علائم پیش‌قاعدگی را تجربه می‌کنند. حدود ۵٪ تا ۱۰٪ از زنان معیارهای PMS را دارند و ۲٪ تا ۳٪ معیارهای نسخه شدیدتر آن به نام اختلال دیسفوریک پیش‌قاعدگی (Premenstrual Dysphoric Disorder یا PMDD) را برآورده می‌کنند.
معیارهای تشخیصی PMS:
- وجود حداقل یک علامت روان‌شناختی مانند افسردگی، فوران خشم، تحریک‌پذیری، اضطراب، انزواطلبی اجتماعی یا سردرگمی.
- وجود حداقل یک علامت جسمی مانند حساسیت یا تورم پستان، نفخ شکمی، سردرد، افزایش وزن، درد مفاصل یا عضلات، و تورم اندام‌ها.
- علائم باید حداقل در ۳ چرخه قاعدگی متوالی، طی ۵ روز پیش از شروع قاعدگی رخ دهند و حداکثر طی ۴ روز پس از شروع قاعدگی برطرف شوند.
علت‌شناسی (Etiology):
علت PMS ناشناخته است. فرض شده که نوسانات هورمونی می‌توانند نقش داشته باشند، اما معمولاً در آزمایش‌ها سطح هورمون‌ها در این بیماران طبیعی است. با این حال، بسیاری از بیماران با یائسگی یا سرکوب هورمونی بهبود یا رفع علائم را تجربه می‌کنند.