بیماری ژنژیویت اولسراتیو نکروزان (Necrotizing ulcerative gingivitis) که به‌طور معمول با نام‌های دهان خندقی (trench mouth) یا آنژین ونسان (Vincent angina) شناخته می‌شود، یک بیماری پریودنتال است. این بیماری با علائمی مانند لثه‌های دردناک، اریتماتوز (erythematous)، خونریزی‌کننده، بوی بد دهان و نکروز و اولسر (زخم) در بافت همبند لثه مشخص می‌شود. سایر علائم و نشانه‌ها شامل احساس ناخوشی، تب، لنفادنوپاتی گردنی (cervical lymphadenopathy) و حضور باکتری‌های فوزوباکتر (fusobacteria) و اسپیروکت‌های دهانی (oral spirochetes) است. این بیماری به‌ندرت در مناطق توسعه‌یافته رخ می‌دهد و بیشتر در مناطق در حال توسعه و در ارتباط با تغذیه نامناسب و بهداشت دهان و دندان ضعیف، با شروع در دوران کودکی و نوجوانی مشاهده می‌شود. سایر عوامل خطر شامل سیگار کشیدن، پاسخ ایمنی مختل و استرس هستند. در صورت عدم درمان، ممکن است به نکروز بافت‌های صورت، همانند نوما (noma) یا کانکروم اوریس (cancrum oris)، پیشرفت کند.

مدیریت و درمان:

درمان این بیماری شامل چندین روش است که از جمله آن‌ها می‌توان به دبریدمان (debridement)، مصرف مسکن‌ها (analgesics)، آنتی‌بیوتیک‌ها (antibiotics) و شستشوها (rinses) اشاره کرد.