اجسام خارجی در گوش می‌توانند به صورت اشیائی که در لاله گوش (pinna) قرار گرفته‌اند یا درون مجرای شنوایی خارجی (external auditory canal) یافت شوند. این وضعیت اغلب، اما نه به طور انحصاری، در کودکان مشاهده می‌شود.

اجسام خارجی در لاله گوش

اغلب اجسام خارجی یافت‌شده در لاله گوش، گوشواره‌های فرو رفته هستند. درماتیت تماسی، فشار ناشی از گیره‌های گوشواره که بیش از حد محکم هستند و بهداشت ضعیف می‌تواند منجر به ایسکمی پوست، التهاب و تشکیل زخم شود، که در نهایت باعث می‌شود گوشواره درون پوست محصور شود. این وضعیت اغلب در دختران زیر ۱۰ سال با سابقه سوراخ کردن اخیر گوش دیده می‌شود. این بیماران معمولاً با درد گوش، قرمزی، تورم و ترشح چرکی مراجعه می‌کنند. ممکن است گوشواره قابل لمس باشد، به ویژه زمانی که در نرمه گوش (earlobe) قرار دارد، اما لمس آن اغلب بسیار دردناک خواهد بود. این وضعیت می‌تواند با کوندریت (chondritis) و پری‌کوندریت (perichondritis) پیچیده شود که اغلب با عفونت ناشی از استافیلوکوکوس اورئوس (Staphylococcus aureus) و سودوموناس آئروژینوزا (Pseudomonas aeruginosa) مشخص می‌شود.

اجسام خارجی در مجرای شنوایی خارجی

اشیائی که در مجرای شنوایی خارجی قرار دارند اغلب نیز علائم‌دار هستند. در کودکان، اغلب انواع مختلفی از اشیاء کوچک مانند اسباب‌بازی‌ها، سنگ‌ها، مهره‌ها، کاغذ تا شده و مواد زیستی مانند حشرات یا دانه‌ها یافت می‌شود. کودکانی که دارای شرایطی هستند که گوش را تحریک می‌کند (مانند انسداد سرومن (cerumen impaction)، اوتیت میانی یا خارجی (otitis media or externa))، اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی (attention deficit disorder with hyperactivity) یا پیکا (pica) هستند، مستعد اجسام خارجی در گوش هستند، همانطور که بزرگسالانی با شرایط روانپزشکی یا ناتوانی ذهنی نیز هستند. اجسام خارجی اغلب در کانالی یافت می‌شوند که با دستی که غالب است مطابقت دارد. در بزرگسالان، سواب‌های پنبه‌ای / محصولات کمک‌های اولیه، مواد سمعکی و حشرات معمولاً یافت می‌شوند.