سندرم میریزی یک حالت نادر از انسداد مجرای صفراوی است که توسط یک سنگ صفراوی گیر افتاده ایجاد می‌شود و فشار خارجی بر روی مجرای صفراوی وارد می‌کند. این وضعیت بیشتر در آمریکای لاتین و کمتر در آمریکای شمالی و اروپای غربی گزارش شده است و دلایل آن ناشناخته است. بیماران در سنین ۵۰ تا ۷۰ سال با سابقه سنگ‌های صفراوی (که با چاقی و جنس مؤنث مرتبط است) بیشترین خطر برای توسعه سندرم میریزی را دارند. نسبت بروز این بیماری در زنان به مردان حدود ۲ به ۱ است.
ارائه بالینی
ارائه بالینی می‌تواند به طور قابل توجهی متفاوت باشد، زیرا برخی بیماران با درد کولیکی یا مداوم در ربع فوقانی راست (RUQ) شکم، تهوع یا استفراغ، زردی، تب، یا شوک سپتیک بسته به درجه و محل انسداد مجرای صفراوی و ممکن است پانکراس، مراجعه می‌کنند.
انواع سندرم میریزی
سندرم میریزی دارای ۲ نوع است، یکی شامل یک سنگ صفراوی بزرگ گیر افتاده در مجرای سیستیک یا کیسه هارتمن و دیگری شامل تشکیل فیستول (cholecystocholedochal) است. این طبقه‌بندی می‌تواند به ۴ نوع گسترش یابد که میزان درگیری، فرسایش و تخریب مجرای صفراوی مشترک را مشخص می‌کند.
آزمایش‌های آزمایشگاهی
آزمایش‌های آزمایشگاهی به طور معمول افزایش در ترانس‌آمینازها (آسپارتات ترانس‌آمیناز [AST] / آلانین ترانس‌آمیناز [ALT])، آلکالین فسفاتاز، گاما گلوتامیل ترانس‌پپتیداز و هیپربیلی‌روبینمی (عمدتاً مستقیم) را نشان می‌دهند. لکوسیتوز نیز معمولاً دیده می‌شود.
تشخیص
تاریخچه، معاینه فیزیکی و آزمایش‌های آزمایشگاهی در افزایش شک بالینی مفید هستند، اما تشخیص قطعی از طریق مطالعات تصویربرداری انجام می‌شود. سونوگرافی می‌تواند سنگ‌های صفراوی مسدود شده با گشادشدگی مجاری داخل و خارج کبدی را بدون گشادشدگی مجرای صفراوی مشترک و بدون سنگ‌های صفراوی مسدودکننده مجرای صفراوی مشترک نشان دهد (حساسیت ضعیف، تقریباً ۸.۳٪ تا ۲۷٪). توموگرافی کامپیوتری کمتر مفید است. کلانژیوپانکراتوگرافی تشدید مغناطیسی (MRCP) استاندارد طلایی تصویربرداری برای ارزیابی محل سنگ‌های صفراوی مسدودکننده و گشادشدگی مجرایی است.
با این حال، MRCP هنوز یک روش تصویربرداری کامل نیست. اگر شک بالینی بالا باشد و آزمایش‌های آزمایشگاهی نشان‌دهنده یک زردی انسدادی باشد، کلانژیوپانکراتوگرافی رتروگراد آندوسکوپیک (ERCP) باید برای هر دو تشخیص و احتمالاً مداخله درمانی انجام شود. در بسیاری از موارد، سندرم میریزی به صورت درون‌عملیاتی در طول کوله‌سیستکتومی از طریق کلانژیوگرام رتروگراد کشف می‌شود. درمان متنوع است زیرا هدف حذف سنگ‌های گیر افتاده و بازگرداندن پایداری مجرای صفراوی است که نیاز به تعمیر فیستول‌ها در صورت وجود دارد.