بیماری گیلبرت یک اختلال کبدی اتوزومال مغلوب است که با افزایش بیلی‌روبین غیرمستقیم (unconjugated hyperbilirubinemia) مشخص می‌شود و منجر به زردی متناوب و بی‌ضرر می‌گردد. عدم فعالیت آنزیم ناشی از ژن UDP-گلوکورونوزیل‌ترانسفراز 1A1 (UGT1A1) مسئول این اختلال کبدی است. این بیماری که با نام‌های زردی غیرهمولیتیک خانوادگی یا نارسایی کبدی ذاتی نیز شناخته می‌شود، با دوره‌های مکرر خستگی، کسالت، افزایش بیلی‌روبین غیرمستقیم و زردی مشخص می‌شود و اغلب به‌طور تصادفی در آزمایشگاه‌ها کشف می‌گردد. اگرچه این بیماری از بدو تولد وجود دارد، اما علائم ممکن است تا اواخر بلوغ بروز نکنند.

بیماری گیلبرت ممکن است بیماران را به عوارض جانبی بیشتر برخی داروها مستعد کند و با افزایش خطر ابتلا به سنگ کیسه صفرا نیز مرتبط است.

نیازی به درمان وجود ندارد و نتایج بلندمدت آن معادل با جمعیت عمومی است.