ریکین از دانه کرچک استخراج می‌شود و می‌تواند از طریق بلع، تزریق یا به صورت آئروسل برای استنشاق وارد بدن شود. مرکز کنترل و پیشگیری بیماری‌ها (CDC) ریکین را به عنوان یک عامل بیوتروریسم رده B طبقه‌بندی کرده است. ریکین در مقایسه با برخی عوامل زیستی دیگر سمی‌تر نیست اما بسیار پایدار است. عامل مشابه دیگری به نام آبرین که از نخودهای زینتی به دست می‌آید، حدود ۲۵ برابر سمی‌تر است اما کمتر رایج می‌باشد.
مسمومیت با ریکین گاهی در کودکان و بزرگسالانی که دانه‌های کرچک یا نخودهای زینتی را بلعیده یا جویده‌اند رخ می‌دهد. انتقال از فرد به فرد امکان‌پذیر نیست.
استخراج این سم نسبتاً آسان است و عراق و چندین گروه تروریستی شناخته شده‌اند که ریکین تولید کرده‌اند. یک حمله تروریستی ممکن است از طریق انتشار آئروسل یا بلع صورت گیرد.
در سال ۲۰۱۳، نامه‌های حاوی ریکین توسط افرادی به تعدادی از مقامات عمومی در سطوح محلی، ایالتی و ملی ارسال شد.
نرخ مرگ و میر ناشی از ریکین متغیر و به طور عمده وابسته به مسیر ورود آن است؛ نرخ مرگ و میر به احتمال زیاد پس از یک حمله تروریستی بالا خواهد بود.
بلعیدن: سمیت ریکین از طریق بلع سه مرتبه قدر کوچکتر از مسیرهای دیگر است. علائم ظرف دو ساعت از بلع آغاز می‌شود و شامل درد شکمی، تهوع، استفراغ و خونریزی دستگاه گوارش با استفراغ خونی و اسهال است. این وضعیت ممکن است به نارسایی کبد، طحال و کلیه، کاهش فشار خون، گیجی و خواب‌آلودگی، تشنج و مرگ پیشرفت کند.
مسمومیت با ریکین همچنین می‌تواند از طریق استنشاق و تزریق رخ دهد:
• استنشاق – علائم اولیه مسمومیت با ریکین ۴ تا ۸ ساعت پس از استنشاق آغاز می‌شود و شامل تب، تهوع، سرفه، تنگی نفس، درد قفسه سینه و آرترالژی (درد مفاصل) است. مسمومیت با ریکین ممکن است به ادم ریوی، ARDS (سندرم دیسترس تنفسی حاد) و سیانوز پیشرفت کند. دوز کشنده منجر به مرگ در عرض ۳۶ تا ۷۲ ساعت خواهد شد. • تزریق – ممکن است میونکروز (مرگ بافت عضلانی) و نکروز لنفاوی در محل تزریق رخ دهد. قربانیان ممکن است به مدت ۱ تا ۵ روز بهبود یابند و سپس به نارسایی کبد، طحال و کلیه و همچنین خونریزی گسترده پیشرفت کنند. مرگ ممکن است ناشی از نارسایی چندگانه ارگان‌ها باشد.