کتواسیدوز دیابتی (Diabetic Ketoacidosis - DKA) یک عارضه متابولیک حاد و تهدیدکننده زندگی در دیابت است که در آن کاهش اثر انسولین در گردش، همراه با افزایش هورمون‌های ضدتنظیمی (counterregulatory hormones)، به هایپرگلیسمی (hyperglycemia) و اکسیداسیون کنترل‌نشده اسیدهای چرب به کتون‌بادی‌ها (ketone bodies) منجر می‌شود. این فرآیند باعث هایپراسمولالیته (hyperosmolality) و معمولاً اسیدوز متابولیک با شکاف آنیونی شدید (severe anion gap metabolic acidosis) می‌شود.

علائم به‌سرعت (کمتر از ۲۴ ساعت) ظاهر می‌شوند و شامل پرادراری (polyuria)، پرنوشی (polydipsia)، بی‌حالی (lethargy)، و درد شکمی (abdominal pain) هستند. هایپراسمولالیته می‌تواند علائم عصبی مانند کاهش هوشیاری (mental obtundation) و کما ایجاد کند.

بیمارانی که مهارکننده‌های SGLT-2 (مانند داروهای دیابت نوع ۲) مصرف می‌کنند، ممکن است در معرض خطر بیشتری برای DKA باشند.

درمان DKA شامل اصلاح اختلالات الکترولیتی و مایعات (electrolyte and fluid abnormalities) همراه با تجویز انسولین (insulin) است.