مراقبت اضطراری / تثبیت وضعیت: بیمار همودینامیک ناپایدار:
- دو کاتتر وریدی (IV) با قطر بزرگ
- کنترل فشار خون
- کنترل درد
- تصویربرداری با آنژیوگرافی توموگرافی کامپیوتری (CTA) ترجیح داده میشود. در صورتی که احتمال زیادی برای آنوریسم آئورت شکمی (AAA) وجود دارد، آزمایش عملکرد کلیه ضروری نیست؛ ارتباط ضعیفی بین ماده حاجب و آسیب حاد کلیه (AKI) وجود دارد و ریسکها بیشتر از فواید هستند.
- مشاوره با جراحی عروق نباید به دلیل تأیید تصویربرداری در شرایط بیمار ناپایدار با احتمال زیاد، به تأخیر بیفتد.
- سونوگرافی در کنار تخت ممکن است ارزیابی مثبت با سونوگرافی متمرکز در تروما (FAST) را در بیماران با AAA پاره شده نشان دهد، اگرچه در صورت خونریزی رتروپریتونئال ممکن است منفی باشد. سونوگرافی برای تشخیص پارگی حساس نیست.
- قطر آئورت از دیواره خارجی به دیواره خارجی اندازهگیری میشود. یک خطای رایج، تفسیر اشتباه ترومبوز با دیواره خارجی آئورت است.
بررسی تشخیص: AAA به عنوان یک اتساع کانونی و تمامضخامتی آئورت شکمی تعریف میشود که ۵۰٪ یا بیشتر از قطر معمولی است، یا ۳ سانتیمتر یا بزرگتر. آئورت شکمی رتروپریتونئال است و بین دیافراگم و دوشاخه آئورت قرار دارد و حدود ۸۰٪ از آنوریسمها در زیر کلیه بروز میکنند. در بیماران با آترواسکلروز، این آنوریسمها بیشتر دژنراتیو هستند؛ ۵٪ تا ۱۰٪ التهابی بوده و بیشتر علامتدار هستند.
AAAها بیشتر در مردان با سابقه سیگار کشیدن تشخیص داده میشوند، اما سایر عوامل خطر شامل سن پیشرفته، سایر آنوریسمها، بیماری آترواسکلروتیک، فشار خون بالا، هیپرکلسترولمی، بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD)، سابقه خانوادگی AAA و نژاد سفید هستند. در زنان، ۳ سانتیمتر یا بزرگتر آنوریسمال محسوب میشود، اما شاخص اندازه آئورت (ASI، قطر به سانتیمتر / سطح بدن [BSA]) پیشبینیکننده بهتری برای وقایع بالینی نسبت به قطر تنها است.
طبقهبندی اندازه عمومی:
- کوچک: < ۴ سانتیمتر
- متوسط: ۴-۵.۵ سانتیمتر
- بزرگ: > ۵.۵ سانتیمتر
- بسیار بزرگ: ≥ ۶ سانتیمتر
آنوریسمها با گذشت زمان افزایش مییابند اما معمولاً تا زمان پارگی بدون علامت باقی میمانند. بیماران پس از تشخیص نیاز به سونوگرافیهای دورهای شکمی دارند تا میزان رشد و خطر پارگی را ارزیابی کنند. خطر پارگی به طور مستقیم با اندازه آنوریسم مرتبط است. میانگین افزایش AAA حدود ۰.۲-۰.۳ سانتیمتر در سال است. میانگین نرخ افزایش در کسانی که آنوریسمهای بزرگتری دارند و سیگاریهای فعلی، که رشد را حدود ۲۰٪ افزایش میدهد، بیشتر است. در بیمار نادری که قبل از پارگی از علائم شکایت دارد، درد شکم، کمر یا پهلو شایعترین علائم هستند. سایر علائم و نشانهها ممکن است شامل هماچوری، خونریزی گوارشی یا ایسکمی اندام تحتانی باشد. یک توده شکمی ضرباندار در اطراف ناف ممکن است در معاینه فیزیکی یافت شود و یک سوفل در سمع شنیده شود. خطر پارگی در بیمارانی با آنوریسم بزرگتر از ۵.۵ سانتیمتر، در سیگاریهای فعلی و در زنان بیشتر است.
تشخیص AAA بسیار مهم است، زیرا مرگ و میر مرتبط با پارگی تا ۸۰٪ است و در بیمارانی که پس از پارگی به بیمارستان میرسند تا ۵۰٪-۷۰٪ است. راهنماییهای فعلی توصیه میکنند که غربالگری برای AAA در مردان ۶۵-۷۵ ساله که سابقه سیگار کشیدن دارند و در مردان یا زنانی که یک خویشاوند درجه اول با AAA دارند، انجام شود.
موضوع مرتبط: نکروز کیستیک میانی