بی‌اشتهایی ناشی از دارو

بی‌اشتهایی ناشی از دارو به معنای کاهش غیرطبیعی اشتها است که با مصرف یک دارو یا ماده‌ی دیگر مرتبط است. این وضعیت ممکن است با تهوع یا استفراغ ناشی از دارو همراه باشد. بسیاری از داروها با بی‌اشتهایی ناشی از دارو مرتبط هستند (به داده‌های واکنش دارویی مراجعه کنید).

مکانیسم‌های ممکن شامل مهار بازجذب دوپامین و سروتونین، افزایش انتقال‌دهنده‌های عصبی هیپوتالاموسی، اختلال در عامل درونی شبیه به دیگوکسین، و سیری زودرس ناشی از غلظت‌های غیرطبیعی لپتین سرمی می‌باشد. بیماران ممکن است از دیس‌گوئزیا (dysgeusia)، دیس‌فاژی (dysphagia)، کاهش وزن، خستگی، و خشکی دهان (xerostomia) شکایت کنند. سالمندان، بیماران مبتلا به افسردگی، و بیماران مبتلا به زوال عقل در معرض خطر بیشتری قرار دارند.

بی‌اشتهایی ناشی از دارو می‌تواند به کاهش وزن، ناخوشی، کمبودهای تغذیه‌ای، و در موارد شدید، به کم‌آبی بدن با هیپوپرفیوژن و آسیب به ارگان‌های انتهایی یا عدم تعادل الکترولیت‌ها که با دیس‌ریتمی‌های قلبی پیچیده می‌شود، منجر شود.