ویروس‌های نورویی (Noroviruses) شایع‌ترین علل گاستروانتریت غیر باکتریایی در ایالات متحده هستند. ویروس‌های نورویی که به نام ویروس‌های شبیه نورواک (Norwalk-like viruses) نیز شناخته می‌شوند، عضو خانواده کالیکی‌ویروس‌ها (calicivirus) و ویروس‌های RNA کوچک و بدون پوشش هستند. تخمین زده می‌شود که این ویروس‌ها سالانه باعث ۲۳ میلیون مورد گاستروانتریت حاد در ایالات متحده می‌شوند و مسئول ۸۱٪ تا ۹۰٪ از همه‌گیری‌های گاستروانتریت حاد هستند. این همه‌گیری‌ها در مکان‌های مختلفی مانند خانه‌های سالمندان، مراکز بازنشستگی، بیمارستان‌ها، رستوران‌ها، مدارس، مراکز مراقبت روزانه و کشتی‌های تفریحی رخ می‌دهند. موارد پراکنده نیز شایع هستند.
شیوه‌های انتقال ویروس‌های نورویی
ویروس‌های نورویی بسیار عفونی هستند، به‌طوری‌که تنها ۱۰ ذره عفونی می‌تواند بیماری را ایجاد کند. انتقال می‌تواند از طریق تماس شخص با شخص، انتشار مدفوعی-دهانی، آلودگی غذا/آب و استنشاق ذرات آئروسل استفراغ رخ دهد. ویروس عفونی می‌تواند برای مدت طولانی بر روی فومیت‌ها زنده بماند. شایع‌ترین روش انتقال، تماس شخص با شخص است، اگرچه بالاترین نرخ حمله با انتقال از طریق غذا مشاهده می‌شود. همه‌گیری‌ها بیشتر در ماه‌های زمستان رخ می‌دهند، اما انتقال می‌تواند در طول سال نیز اتفاق بیفتد. همه گروه‌های سنی در معرض خطر ابتلا به عفونت هستند، اگرچه بیماری معمولاً در افراد بسیار جوان و بسیار پیر شدیدتر است. نوزادان شیرده کمتر در معرض خطر عفونت قرار دارند زیرا آنتی‌ژن‌های گروه خونی ترشح‌شده در شیر مادر می‌توانند به برخی از سویه‌های نورویروس متصل شوند.
علائم و نشانه‌های بیماری
بیماری علامت‌دار در تا ۶۸٪ از افراد آلوده رخ می‌دهد. علائم در ۱۲ تا ۴۸ ساعت پس از عفونت ظاهر می‌شوند. بیماری در ۲۴ ساعت اول شدیدتر است. استفراغ در ۶۹٪ تا ۷۵٪ از افراد علامت‌دار دیده می‌شود و در اوایل بروز می‌کند و معمولاً در ۲۴ تا ۴۸ ساعت اول بیماری برطرف می‌شود. اسهال در ۷۹٪ تا ۸۷٪ از افراد وجود دارد و ممکن است طولانی باشد و در افراد سالم تا ۵ روز یا بیشتر ادامه یابد. درد یا گرفتگی شکمی در ۵۰٪ تا ۹۶٪ از بیماران مشاهده می‌شود. تب خفیف، تهوع، سردرد و بی‌حالی نیز به‌طور مکرر دیده می‌شوند. اسهال غیرخونی و اغلب آبکی است. لکوسیت‌های مدفوعی قابل تشخیص هستند. مطالعات آزمایشگاهی ممکن است لکوستوز خفیف با افزایش تعداد نوتروفیل‌ها و باندمی را نشان دهند. افزایش خفیف بیلی‌روبینمی نیز ممکن است وجود داشته باشد.
پیش‌آگهی و مراقبت‌های ویژه
بیشتر موارد گاستروانتریت ناشی از نورویروس خفیف و خود محدود شونده هستند. مرگ‌ومیر ناشی از گاستروانتریت نورویی در ایالات متحده نادر است و معمولاً به دلیل دهیدراسیون یا عدم تعادل الکترولیت است. علائم بیماری می‌تواند در افراد بسیار جوان و سالمند برجسته‌تر باشد.
ملاحظات بیماران نقص ایمنی
افراد دارای نقص ایمنی و کسانی که دارای بیماری‌های مزمن زمینه‌ای هستند، می‌توانند بیماری شدیدتری داشته باشند. عفونت‌های نورویروسی در بیماران بستری شدیدتر است. این گروه‌ها اغلب به احیای مایع و جبران الکترولیت تهاجمی‌تری نیاز دارند. افرادی که تحت پیوند عضو قرار گرفته‌اند ممکن است علائم بسیار طولانی‌مدتی داشته باشند که هفته‌ها تا ماه‌ها طول می‌کشد.