### پاروتیت حاد چرکی باکتریایی پاروتیت حاد چرکی باکتریایی که به آن پاروتیت حاد، سیالادنیت (sialadenitis) یا سیالوادنیت (sialoadenitis) نیز گفته می‌شود، یک فرایند التهابی و عفونی در غده پاروتید است. غده پاروتید، مهم‌ترین غده بزاقی در انسان‌هاست و شایع‌ترین غده بزاقی است که تحت تأثیر این فرآیند التهابی قرار می‌گیرد. #### عوامل خطر عوامل خطر رایج شامل سن بالا، سوءتغذیه، بهداشت دهان و دندان ضعیف و کم‌آبی بدن هستند. همچنین استفاده از داروهایی که جریان بزاق را کاهش می‌دهند، مانند آنتی‌هیستامین‌ها، آرام‌بخش‌ها و دیورتیک‌ها نیز می‌تواند خطر ابتلا را افزایش دهد. عوامل مستعدکننده دیگر شامل وجود لوله تراکئوستومی، انسداد یا آسیب به مجرای بزاقی، نئوپلاسم در حفره دهان، پرتودرمانی قبلی و فیبروز کیستیک (sialectasis) می‌باشند. کاهش جریان بزاق یا رکود بزاقی می‌تواند به صعود فلور بومی منجر شود که می‌تواند به پاروتیت چرکی منجر شود. پاروتیت چرکی می‌تواند از یک کانون عفونی در حفره دهان ناشی شود، مانند تونسیلیت مزمن یا عفونت دندانی. #### میکروارگانیسم‌های شایع میکروارگانیسم‌های شایع درگیر اغلب شامل هوازی‌ها و بی‌هوازی‌های دهانی مختلط هستند که استافیلوکوکوس اورئوس (Staphylococcus aureus) به عنوان ایزوله غالب شناخته می‌شود. دیگر ارگانیسم‌های گرم مثبت شامل استرپتوکوکوس پنومونیه (Streptococcus pneumoniae)، استرپتوکوکوس پیوژنز (Streptococcus pyogenes) و هموفیلوس آنفلوانزا (Haemophilus influenzae) می‌باشند. فلور بی‌هوازی دهانی به عنوان اجزای همه‌گیر بیماری‌زا در نظر گرفته می‌شوند و شامل گونه‌های پرووتلا (Prevotella spp.)، پپتواسترپتوکوکوس (Peptostreptococcus spp.)، باکتروئیدس (Bacteroides spp.)، فوزوباکتریوم (Fusobacterium spp.) و اکتینومایسس (Actinomyces spp.) می‌باشند. ارگانیسم‌های کمتر گزارش شده شامل اشریشیا کولی (Escherichia coli)، کلبسیلا پنومونیه (Klebsiella pneumoniae) و ایکینلا کورودنس (Eikenella corrodens) هستند. موارد کمی از مایکوباکتریوم توبرکلوزیس (Mycobacterium tuberculosis)، مایکوباکتریوم اسکروفولاسئوم (Mycobacterium scrofulaceum)، ترپونما پالیدوم (Treponema pallidum) و کاندیدا آلبیکنس (Candida albicans) گزارش شده‌اند. #### بروز و عوارض پاروتیت چرکی عمدتاً در بیماران مسن با بیماری‌های سیستمیک یا کسانی که اخیراً جراحی داشته‌اند رخ می‌دهد، اگرچه در هر سنی ممکن است رخ دهد. پاروتیت چرکی نوزادان یک بیماری نادر است و تنها چند مورد در منابع گزارش شده است. در صورت پیچیده شدن با آبسه پاروتید، پاروتیت می‌تواند به یک وضعیت تهدیدکننده حیات تبدیل شود. سایر عوارض شامل استئومیلیت استخوان‌های صورت مجاور، ترومبوفلبیت سپتیک ورید ژوگولار (سندرم لمیر)، اختلال عملکرد عصب صورتی، تریسموس و گسترش عفونت به فضای عمیق گردن با اختلال تنفسی است که اغلب به علت عفونت غلاف کاروتید رخ می‌دهد. این عوارض می‌توانند در صورت عدم درمان کشنده باشند. آسپیراسیون با سوزن ظریف ممکن است به تعیین نیاز به درناژ جراحی در پاروتیت چرکی حاد کمک کند. #### موضوعات مرتبط - پاروتیت - اوریون (Mumps)