سرومای زخم (Wound Seroma)

سرومای زخم تجمعی از مایع سروزی (serous fluid) در لایه زیرپوستی است که پس از یک عمل جراحی رخ می‌دهد. آسیب به بافت و افزایش نفوذپذیری عروقی منجر به جمع‌آوری استریل مایعی حاوی پروتئین در فضای مرده (dead space) داخل بافت می‌شود. این عارضه معمولاً بلافاصله پس از جراحی ایجاد می‌شود، اما ممکن است یک یا دو هفته بعد نیز شکل بگیرد. در صورت عدم درمان، ممکن است برای ماه‌ها باقی بماند. همچنین ممکن است تحت کلسیفیکاسیون ثانویه (secondary calcification) قرار گیرد. با این حال، سرومای کوچک‌تر تمایل به رفع خودبه‌خودی دارند.

سرومای زخم معمولاً بدون درد است، اما ممکن است ناراحتی خفیفی ایجاد کند. ممکن است ترشح شفافی نیز وجود داشته باشد. در موارد نادر عفونت ثانویه، سرومای زخم ممکن است حساس شود و به آبسه (abscess) تبدیل شود که نیاز به توجه فوری پزشکی دارد. سایر علائم عفونت شامل تب و ترشح خونی، بدبو یا چرکی است.

رایج‌ترین انواع جراحی‌هایی که باعث ایجاد سرومای زخم می‌شوند عبارتند از جراحی‌های پستان، دیواره شکمی و جراحی‌های ترمیمی، به ویژه اگر فلپ‌های پوستی (skin flaps) ایجاد شوند یا جسم خارجی مانند مش پروتزی (prosthetic mesh) وارد شود.