علل / مکانیسم آسیب معمول: انکندروما (Enchondroma) توموری خوش‌خیم و تولیدکننده غضروف هیالین است که در کانال مدولاری دیافیز یا متافیز استخوان‌های بلند قرار دارد.
بیماری اولیر (Ollier disease) و سندرم مافوچی (Maffucci syndrome) شرایطی غیروراثتی هستند که به صورت انکندروماهای متعدد ظاهر می‌شوند. بیماری اولیر شامل انکندروماهای نامتقارن متعدد در انگشتان دست است و بیشتر در دوران کودکی مشاهده می‌شود. این تومورهای رشد کند معمولاً پس از بلوغ متوقف می‌شوند، اما توده‌ها می‌توانند باعث ایجاد تغییر شکل و عدم تقارن اندام‌ها شوند. شکستگی‌های پاتولوژیک ممکن است دیده شود. بیماری اولیر ۱۵٪ تا ۲۰٪ خطر ابتلا به کندروسارکومای ثانویه دارد.
تاریخچه و ارائه کلاسیک: فالانکس پروگزیمال محل معمول است. این تومورها همچنین به‌طور معمول به‌صورت یافته‌های اتفاقی در فمور دیستال، هومروس پروگزیمال و تیبیا مشاهده می‌شوند. طول متوسط آنها معمولاً کمتر از ۵ سانتی‌متر است.
انکندروما منفرد خود حدود ۱٪ خطر تبدیل به کندروسارکوما (Chondrosarcoma) بدخیم دارد. تمایز انکندروما از کندروسارکوما، که توموری بدخیم است، اهمیت دارد. بیماران مبتلا به کندروسارکومای اندام‌ها بیشتر با درد شبانه، شکستگی پاتولوژیک، پوسته‌پوسته شدن قشری اندوستئال، تغییرات واکنشی استخوانی و ضایعات بزرگ‌تر (بیش از ۶ سانتی‌متر) مواجه می‌شوند. فرض کنید هر تومور غضروفی لگن در بزرگسالان کندروسارکوما است مگر خلاف آن ثابت شود. ضایعات دنده و اسکاپولا نیز بیشتر احتمال دارد کندروسارکوما باشند.
شیوع: انکندروما یک ضایعه نهفته است که ۱۵٪ تا ۲۵٪ تومورهای غضروفی را تشکیل می‌دهد. این شایع‌ترین تومور دست است و ۹۰٪ از موارد را تشکیل می‌دهد. انکندروما معمولاً در دهه‌های سوم و چهارم زندگی ظاهر می‌شود و در هر دو جنس به‌طور مساوی رخ می‌دهد.
پاتوفیزیولوژی: پاتوفیزیولوژی انکندروما احتمالاً شامل عدم تکامل استخوان‌سازی اندوکندرال است که در آن باقی‌مانده‌های فیزیس در حفره مدولاری متافیز به دام افتاده و تکثیر می‌شوند. در دست، انکندروماها معمولاً پس از یک شکستگی پاتولوژیک تشخیص داده می‌شوند. در جاهای دیگر، آنها معمولاً به‌عنوان یافته‌های تصادفی بدون علائم در تصویربرداری با اشعه ایکس یا تصویربرداری پیشرفته انجام‌شده برای دلایل دیگر تشخیص داده می‌شوند. درد معمولاً به دلیل ناهنجاری مجاور است و نه خود تومور.