سندرم انسفالوپاتی برگشت‌پذیر خلفی (Posterior Reversible Encephalopathy Syndrome یا PRES)، که به عنوان سندرم لوکوآنسفالوپاتی برگشت‌پذیر خلفی (Reversible Posterior Leukoencephalopathy Syndrome یا RPLS) نیز شناخته می‌شود، یک سندرم بالینی است که شامل شروع سریع سردرد، تغییر در سطح هوشیاری، اختلالات بینایی و تشنج می‌باشد. این علائم با یافته‌های رادیولوژیکی مشخص در MRI همراه هستند که شامل ادم متقارن ماده سفید در نیمکره‌های مغزی خلفی، به ویژه در نواحی آهیانه‌ای-پس‌سری (parieto-occipital) است. در برخی موارد، ماده خاکستری نیز درگیر می‌شود. سردردها معمولاً متوسط تا شدید، غیرمحلی و نسبت به مسکن‌ها مقاوم هستند. تشنج‌ها ممکن است به عنوان علامت اولیه ظاهر شوند و معمولاً به صورت تونیک-کلونیک عمومی بروز می‌کنند. تغییرات در سطح هوشیاری می‌تواند از گیجی و خواب‌آلودگی خفیف تا کما متغیر باشد.

معاینه فیزیکی اغلب فشار خون بالا و ناهنجاری‌های قابل تشخیص در ادراک بصری، از جمله همیانوپیا (hemianopia)، نابینایی قشری (cortical blindness) یا غفلت بینایی (visual neglect) را نشان می‌دهد. رفلکس‌ها افزایش یافته و علامت بابینسکی (Babinski sign) اغلب وجود دارد. عوامل خطر برای توسعه RPLS شامل فشار خون بالا، اکلامپسی و درمان‌های سرکوب‌کننده سیستم ایمنی، به ویژه سیکلوسپورین (cyclosporine)، تاکرولیموس (tacrolimus)، سیرولیموس (sirolimus)، سیس‌پلاتین (cisplatin) و ریتوکسیماب (rituximab) می‌باشند.

درمان بر اساس علت تحریک‌کننده متمرکز است و درمان سریع به دلیل ماهیت بالقوه برگشت‌پذیر این وضعیت ضروری است. شروع علائم معمولاً در عرض چند ساعت تا یک روز رخ می‌دهد. بیشتر بیماران در عرض ۲ هفته بهبود می‌یابند و تعداد کمی از بیماران دچار نقص‌های عصبی باقی‌مانده می‌شوند.