ویتامین B2 که با نام ریبوفلاوین (Riboflavin) نیز شناخته می‌شود، یک ویتامین محلول در آب است که در گوشت، ماهی، تخم‌مرغ، شیر، سبزیجات سبز، مخمر و مواد غذایی غنی‌شده یافت می‌شود. این ویتامین یک کوآنزیم ضروری برای متابولیسم چربی، کربوهیدرات و پروتئین است و در متابولیسم استروئیدها نیز نقش دارد.

کمبود ویتامین B2 بیشتر از آنچه تصور می‌شود شایع است و ممکن است همراه با کمبود سایر ویتامین‌های گروه B به دلیل وضعیت تغذیه‌ای کلی نامناسب باشد. کمبود ویتامین B2 با علائم مخاطی-پوستی (Mucocutaneous) تظاهر می‌یابد. سندرم چشمی-دهانی-تناسلی (Oculo-Orogenital Syndrome) که با کمبود ویتامین B2 همراه است، می‌تواند به‌ویژه در کمبود همزمان ویتامین B6 نیز دیده شود. در آزمایشگاه ممکن است کم‌خونی با سلول‌های نرمال (Normocytic Anemia) دیده شود.

افرادی که رژیم‌های محدود دارند، مبتلایان به بی‌اشتهایی عصبی (Anorexia Nervosa) و افراد با سندرم‌های سوءجذب (Malabsorption Syndromes) در معرض خطر بالاتری برای کمبود ریبوفلاوین قرار دارند. کسانی که از محصولات لبنی اجتناب می‌کنند یا به بیماری سلیاک، سندرم روده کوتاه (Short Bowel Syndrome) یا بی‌اشتهایی عصبی مبتلا هستند، احتمال بیشتری برای کمبود ریبوفلاوین دارند.

کمبود ویتامین B2 در نوزادان ممکن است به دلیل کمبود مادر در دوران بارداری یا به دلیل فوتوتراپی برای زردی (Jaundice) رخ دهد.