رتینیت سیتومگالوویروس (CMV)
رتینیت سیتومگالوویروس (Cytomegalovirus retinitis) یک عفونت آهسته‌الرشد شبکیه است. این بیماری شایع‌ترین عفونت فرصت‌طلب چشمی در بیماران مبتلا به ایدز (AIDS) محسوب می‌شود. علاوه بر بیماران مبتلا به ایدز، رتینیت CMV ممکن است در بیمارانی که تحت پیوند عضو جامد یا مغز استخوان قرار گرفته‌اند نیز مشاهده شود، اما در این گروه‌ها بسیار کمتر رایج است.
با معرفی درمان ضد ویروسی (ART) در سال 1996، میزان بیماران جدید مبتلا به رتینیت CMV تا 75 درصد کاهش یافته است. با وجود این کاهش چشمگیر در بروز بیماری، بیش از 20 درصد بیماران به ART به‌خوبی پاسخ نمی‌دهند، به درمان پایبند نیستند، یا آن را تحمل نمی‌کنند. این بیماران جمعیت قابل توجهی را تشکیل می‌دهند که همچنان در معرض خطر ابتلا به رتینیت CMV قرار دارند.
CMV یک ویروس DNA دو رشته‌ای است که در ایالات متحده به‌طور گسترده وجود دارد و به‌راحتی از طریق تماس مستقیم از فردی به فرد دیگر منتقل می‌شود. در افراد سالم، ویروس به‌صورت زیر بالینی باقی می‌ماند، اما در افراد دارای نقص ایمنی، CMV می‌تواند منجر به عفونت‌های ریه (پنومونیت)، دستگاه گوارش (کولیت)، مغز (انسفالیت) و شبکیه (رتینیت) شود.
علائم و نشانه‌ها
بیماران ممکن است از وجود سایه‌ها (floaters)، تاری دید یا فوتوپسی شکایت داشته باشند، اما اغلب بدون علامت هستند. شبکیه ناحیه‌ای از نکروز و خونریزی را نشان می‌دهد که به آرامی گسترش می‌یابد و اغلب در نزدیکی عروق خونی است. رتینیت CMV ممکن است به درمان پاسخ خوبی بدهد، اما احتمال عود نیز وجود دارد. همچنین، خطر جداشدگی شبکیه افزایش می‌یابد که تعمیر آن دشوار بوده و می‌تواند به از دست دادن دائمی بینایی منجر شود.
یووئیت ناشی از بازیابی ایمنی
در برخی از بیماران با رتینیت CMV موجود، پس از پاسخ خوب به درمان ART، یووئیت ناشی از بازیابی ایمنی ممکن است رخ دهد. در این بیماران، ویتریت و ادم دیسک بینایی می‌تواند به عوارض مزمن محدودکننده بینایی، از جمله ادم ماکولا و غشای اپی‌رتینال، منجر شود.