مراقبت‌های اورژانسی / تثبیت:

• بیمار را به مانیتور قلب متصل کنید.
• دسترسی وریدی بزرگ (IV) ایجاد کنید.
• بیمار را به دستگاه دفیبریلاتور متصل کنید.

مروری بر تشخیص:

تاکی‌کاردی بطنی (Ventricular Tachycardia - VT) نوعی آریتمی قلبی است که از بطن‌ها منشا می‌گیرد و با کمپلکس QRS پهن (مدت‌زمان بیش از 120 میلی‌ثانیه) و ضربان قلب بیش از 100 ضربه در دقیقه (bpm) مشخص می‌شود. این حالت به دلیل افزایش فعالیت خودکار که ناشی از بازگشت دوباره (reentry) یا دپلاریزاسیون‌های زودرس و دیررس ایجاد می‌شود، رخ می‌دهد. ایسکمی گذرا ناشی از انفارکتوس میوکارد (myocardial infarction) می‌تواند جریان‌های آسیب‌زا بین بافت سالم و بافت انفارکت شده ایجاد کند، زیرا افزایش پتاسیم خارج سلولی باعث تغییر پتانسیل غشای استراحت می‌شود و در نتیجه آریتمی‌ها را تحریک می‌کند.

VT ممکن است به صورت‌های زیر طبقه‌بندی شود:

• پایدار یا ناپایدار: تاکی‌کاردی بطنی پایدار به مدت بیش از 30 ثانیه (یا مدت‌زمان کمتر از 30 ثانیه با ناپایداری همودینامیک) تعریف می‌شود. تاکی‌کاردی بطنی ناپایدار به مدت بیش از 3 ضربان بطنی متوالی اما با خاتمه خودبه‌خودی در عرض 30 ثانیه و بدون ناپایداری همودینامیک یا سقوط تعریف می‌شود.
• مونومورفیک یا پلی‌مورفیک: در تاکی‌کاردی بطنی مونومورفیک، شکل همه کمپلکس‌های QRS یکسان است، در حالی که در تاکی‌کاردی بطنی پلی‌مورفیک، تغییرات شکل QRS از ضربان به ضربان دیده می‌شود. تاکی‌کاردی بطنی پلی‌مورفیک مرتبط با طولانی شدن QT به عنوان تورساد د پوینت (torsades de pointes) شناخته می‌شود.
• پایدار یا ناپایدار: VT می‌تواند با علائم حداقل و پایداری همودینامیک بروز کند. با این حال، ممکن است با سقوط همودینامیک یا ایست قلبی بدون نبض نیز همراه باشد. پایداری همودینامیک بیمار عامل کلیدی در تصمیم‌گیری درمان است.
• طوفان الکتریکی VT: سه یا چند اپیزود مجزا از VT در عرض 24 ساعت، یا VT مداوم برای بیش از 12 ساعت.

VT در مردان و افراد بالای 65 سال شایع‌تر است. شایع‌ترین عوامل خطر شامل بیماری عروق کرونر، انفارکتوس میوکارد، بیماری‌های ساختاری قلب (مانند بیماری‌های مادرزادی قلب، کاردیومیوپاتی‌ها، سارکوئیدوز) و جهش‌های کانال یونی (مانند سندرم بروگادا، سندرم QT طولانی، تاکی‌کاردی بطنی پلی‌مورفیک کاتکول‌آمینرژیک) است. تاکی‌کاردی بطنی ایدیوپاتیک در قلبی با ساختار طبیعی رخ می‌دهد و بسیار نادر است.

نمایش بالینی از بدون علامت تا ایست قلبی بدون نبض متغیر است. علائم شایع شامل ضعف، سرگیجه، تپش قلب، درد قفسه سینه، تنگی نفس، سنکوپ، سقوط ناگهانی و ایست قلبی می‌باشد.

درمان بسته به علائم ارائه شده و پایداری همودینامیک بیمار متفاوت است. برای VT بدون نبض، احیای قلبی ریوی (cardiopulmonary resuscitation) باید بلافاصله آغاز شود. سایر درمان‌ها شامل کاردیوورژن الکتریکی و استفاده از داروهای ضد آریتمی (مانند آمیودارون یا لیدوکائین) است. بیمارانی که سابقه VT تهدیدکننده زندگی یا عودکننده دارند، اغلب تحت ابلیشن کاتتر رادیوفرکانسی و/یا قرار دادن دفیبریلاتور کاردیوورتر (قابل کاشت یا خارجی) قرار می‌گیرند.