تاکیکاردی فوقبطنی حملهای (Paroxysmal Supraventricular Tachycardia - PSVT)
تعریف و ویژگیها: تاکیکاردی فوقبطنی حملهای (PSVT) به گروهی از اختلالات ریتم قلبی اطلاق میشود که منشأ آنها در دهلیزها یا محل اتصال دهلیزی-بطنی (AV junction) است. PSVT با ضربان سریع بطنی (بیش از 100 ضربه در دقیقه) که بهصورت ناگهانی آغاز و پایان مییابد، شناخته میشود. در صورت عدم وجود بلوک شاخهای چپ یا راست، کمپلکسهای QRS بهطور معمول باریک هستند، به همین دلیل PSVT اغلب به عنوان تاکیکاردی با کمپلکس باریک شناخته میشود.
انواع و علل: PSVT میتواند با ضربان بطنی منظم یا نامنظم رخ دهد. شایعترین علل PSVT با ضربان بطنی نامنظم شامل فیبریلاسیون دهلیزی (atrial fibrillation) و فلوتر دهلیزی (atrial flutter) هستند. فلوتر دهلیزی با الگوی هدایت ثابت ممکن است منظم به نظر برسد. علل شایع PSVT با ضربان بطنی منظم شامل تاکیکاردی با گره دهلیزی-بطنی بازگشتی (AVNRT)، تاکیکاردی بازگشتی دهلیزی-بطنی (AVRT)، و تاکیکاردی دهلیزی (AT) میباشند.
شیوع و عوامل خطر: PSVT میتواند در هر گروه سنی رخ دهد. فیبریلاسیون دهلیزی شایعترین نوع PSVT است و بالاترین میزان بروز و شیوع را دارد. خطر PSVT در زنان دو برابر است و با افزایش سن افزایش مییابد.
عوامل خطر برای PSVT شامل بیماریهای قلبی (انفارکتوس میوکارد، نارسایی قلبی، افتادگی دریچه میترال، میوکاردیت، پریکاردیت، یا بیماری ساختاری قلب)، بیماریهای تنفسی (بیماری مزمن ریوی، ذاتالریه، آمبولی ریوی، یا هیپوکسمی)، و پرکاری تیروئید میباشند. بسیاری از بیماران با PSVT هیچ بیماری قلبیعروقی فعال ندارند. PSVT همچنین با مصرف داروها و مواد از جمله کافئین، نیکوتین، آتروپین، کوکائین، آمفتامینها، الکل، دیگوکسین، و اکستازی مرتبط است.
پاتوفیزیولوژی: پاتوفیزیولوژی زمینهای معمولاً شامل یک مدار بازگشتی در قلب یا فعالیت خودکار تحریکشده، تقویتشده، یا غیرطبیعی است.
تظاهرات بالینی: تظاهرات بالینی شامل تپش قلب، تعریق، سرگیجه، پلیاوری، سنکوپ یا نزدیک به سنکوپ، تهوع، تنگی نفس، اضطراب، خستگی، و ناراحتی در پشت، گردن یا قفسه سینه میباشند. برخی بیماران بدون علائم هستند. بیماران با بیماری عروق کرونر یا بیماری ساختاری قلبی بیشتر احتمال دارد با درد قفسه سینه یا نارسایی قلبی جبراننشده مواجه شوند. PSVT مداوم میتواند باعث کاردیومیوپاتی ناشی از تاکیکاردی و نارسایی قلبی جدید شود.