تأخیر در بازپولاریزاسیون بطنی ناشی از جهش‌های مادرزادی در کانال‌های یونی یا علل اکتسابی از طریق طولانی شدن فاصله QT در نوار قلب (ECG) شناسایی می‌شود. به طور کلی، طولانی شدن به عنوان فاصله QT بیش از 450 میلی‌ثانیه تعریف می‌شود، اگرچه برخی از افراد بسته به جمعیت بیمار از آستانه‌های مختلفی استفاده می‌کنند (مثلاً 440 میلی‌ثانیه در مردان و 460 میلی‌ثانیه در زنان). طولانی شدن فاصله QT با افزایش خطر آریتمی‌های بطنی، به‌ویژه تورساد د پوئن (torsades de pointes)، همراه است که می‌تواند منجر به سنکوپ (syncope) مکرر و/یا ایست قلبی ناگهانی شود.

• بیشتر بیماران با یافته‌های تصادفی در نوار قلب مراجعه می‌کنند. • بیماران علامت‌دار با سنکوپ و احتمالاً مرگ ناگهانی قلبی مراجعه خواهند کرد.

طولانی شدن فاصله QT می‌تواند به صورت مادرزادی یا اکتسابی دسته‌بندی شود، هرچند احتمالاً تعامل بین این دو وجود دارد؛ به عنوان مثال، جهش‌های ژنتیکی ممکن است برخی افراد را که نسبت به برخی استرسورها حساس‌تر هستند، مستعد کنند.

• مادرزادی – شرایط ژنتیکی که کانال‌های تنظیم‌کننده جریان سدیم، پتاسیم و کلسیم در سلول‌های قلبی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. تاکنون حداقل 10 ژن شناسایی شده است که ویژگی‌های بالینی متفاوتی را به نمایش می‌گذارند. سن شروع متفاوت است و اغلب در نوجوانی رخ می‌دهد. • اکتسابی – ناشی از عواملی خارجی که جریان‌های سدیم، پتاسیم یا کلسیم در سلول‌های قلبی را تغییر می‌دهند، مانند برخی داروها، بیماری‌های قلبی، خونریزی داخل جمجمه‌ای، ناهنجاری‌های الکترولیتی، کم‌کاری تیروئید، سیروز یا هیپوترمی.