خیارهای دریایی: اکینودرم‌های کرم‌مانندی (دیگر اکینودرم‌ها شامل توتیاهای دریایی و ستاره‌های دریایی هستند) هستند که در کف دریا در آب‌های گرمسیری، نیمه‌گرمسیری و معتدل یافت می‌شوند. این موجودات دارای بدنی کشیده، پوستی چرمی با برجستگی‌های زگیل‌مانند یا خارهای نرم، شاخک‌هایی که دهانشان را احاطه کرده‌اند و پاهای لوله‌ای با مکنده‌هایی هستند که در طول بدن قرار دارند.

مکانیسم‌های دفاعی خیارهای دریایی

برخی از خیارهای دریایی، زمانی که ناراحت یا تحریک شوند، می‌توانند اندام‌های داخلی چسبناک به نام لوله‌های کوویه‌ری (Cuvierian tubules) را از طریق مخرج به عنوان یک مکانیسم دفاعی برای بی‌حرکت کردن شکارچیان دفع کنند؛ سپس لوله‌های جدیدی رشد می‌کنند. مکانیسم دفاعی دیگر شامل دفع جریانی از مایع حاوی سم از مخرج است. مهم‌ترین سم، هولوتورین-A (holothurin-A) است که یک گلیکوزید محلول در آب و مقاوم در برابر حرارت است. تماس با این سم باعث واکنش التهابی موضعی می‌شود و می‌تواند تحریک شدید ملتحمه و قرنیه را ایجاد کند. در صورت عدم درمان مناسب، آسیب چشمی یا نابینایی ممکن است رخ دهد. برخی از خیارهای دریایی سلول‌های گزنده (نِماتوسیست‌ها) را می‌خورند و ممکن است زهر کولنتراتی (coelenterate venom) ترشح کنند.

رفتار و خطرات مرتبط

خیارهای دریایی به آرامی حرکت می‌کنند و غیرتهاجمی هستند، بنابراین آسیب زمانی رخ می‌دهد که تماس عمدی با آن‌ها برقرار شود.