زنبورهای سرخ (Hornets)
زنبورهای سرخ (گونه‌های Vespa) زنبورهای بزرگی هستند که با زنبورهای زرد (گونه‌های Vespula و Dolichovespula) و زنبورهای کاغذی (گونه‌های Polistes) مرتبط هستند. این حشرات اجتماعی بومی مناطق معتدل شمالی نیمکره شرقی هستند، به‌جز یک گونه اروپایی (Vespa crabro) که در اوایل قرن نوزدهم به ایالات متحده وارد شد و اکنون در بخش‌های شرقی آمریکای شمالی به‌طور نادر یافت می‌شود.
نیش زنبورها شایع‌ترین نوع گزیدگی انسانی است. نیش‌های تمامی گونه‌ها مشابه هستند، اما واکنش‌های حساسیتی ممکن است بسیار خاص باشند. زنبورهای سرخ می‌توانند به‌طور مکرر نیش بزنند، به‌ویژه زمانی که در لباس گیر افتاده‌اند، زیرا نیش‌های آن‌ها مانند برخی زنبورها خار ندارد.
سم زنبور سرخ
سم زنبور سرخ مشابه سم زنبور عسل است، اما به‌طور کلی واکنش متقابل ندارند. سم زنبور سرخ حاوی آنزیم‌ها، پپتیدهای کوچک و آمین‌ها است. آلرژن‌ها شامل فسفولیپازها، هیالورونیدازها و کولین‌استرازها هستند. برخی پپتیدها با تخریب سلول‌های ماستوسیت باعث آزادسازی هیستامین می‌شوند. هیستامین، سروتونین و استیل‌کولین به درد مرتبط با نیش زنبور سرخ کمک می‌کنند.
سمیت نیش زنبور سرخ
سمیت نیش زنبور سرخ به‌طور قابل توجهی بر اساس گونه زنبور سرخ متفاوت است. نیش زنبور سرخ اروپایی کمتر از نیش زنبور عسل سمی است، اما ممکن است برای فرد حساس یا در صورت نیش‌زدگی‌های متعدد (چند صد نیش) کشنده باشد. نیش زنبورهای سرخ غیراروپایی سمی‌تر از نیش سایر زنبورها یا زنبورهای عسل است و در واقع، زنبور سرخ غول‌پیکر آسیایی سمی‌ترین حشره شناخته‌شده (به ازای هر نیش) است؛ نیش‌های متعدد با بیماری کلیوی و حتی مرگ در چین مرتبط بوده است.
واکنش‌های محلی و سیستمیک به نیش زنبور سرخ
واکنش‌های محلی به نیش زنبور سرخ شامل درد فوری، تورم و قرمزی در محل نیش است که اغلب در عرض چند ساعت فروکش می‌کند.
واکنش‌های منطقه‌ای (واکنش‌های محلی شدید) در برخی افراد با تورم گسترده که می‌تواند ۲ تا ۷ روز طول بکشد، رخ می‌دهد. این واکنش‌ها منشأ آلرژیک ندارند.
واکنش‌های آنافیلاکتیک باعث کهیر گسترده، خارش، آنژیوادم، برونکواسپاسم، مشکلات تنفسی، افت فشار خون، از دست دادن هوشیاری و آریتمی‌های قلبی می‌شود. معمولاً ظرف ۱۰ دقیقه پس از نیش، علائم تهدیدکننده حیات آنافیلاکتیک ظاهر می‌شود.
عوارض نادر پس از نیش زنبور
انفارکتوس حاد میوکارد، هپاتیت، همولیز داخل‌عروقی، رابدومیولیز، نارسایی حاد کلیه و گلومرولونفریت پس از نیش زنبور به‌ندرت گزارش شده‌اند.