قرار گرفتن قرنیه و ملتحمه در معرض مواد اسیدی می‌تواند باعث آسیب شدید چشمی شود. پروتئین‌های موجود در قرنیه به عنوان یک عامل بافری خوب در برابر ترکیبات اسیدی عمل می‌کنند و از نفوذ عمیق‌تر این مواد به داخل چشم جلوگیری می‌کنند. بنابراین، آسیب‌های اسیدی به طور کلی به اندازه آسیب‌های ناشی از مواد قلیایی خطرناک نیستند. بیماران دچار آسیب‌های شیمیایی به چشم معمولاً درد شدیدی را تجربه می‌کنند و قادر به باز کردن چشم آسیب‌دیده نیستند. همچنین، اشک‌ریزی بیش از حد در چشم آسیب‌دیده مشاهده می‌شود.

آسیب‌های شیمیایی بیشتر در مردان جوان دیده می‌شود که اغلب از محافظ چشمی مناسب استفاده نمی‌کنند. شروع درمان برای آسیب‌های شیمیایی اسیدی باید در اسرع وقت صورت گیرد تا آسیب به قرنیه و ملتحمه به حداقل برسد.

موضوع مرتبط: سوختگی قلیایی چشم (Ocular alkali burn)