در امتداد لبه‌های پلک‌ها، منافذی از یک سری غدد چربی به نام غدد مایبومیوس (meibomian glands) وجود دارد. اختلال عملکرد و التهاب این غدد، میبومیتیس (meibomitis) نامیده می‌شود. در این وضعیت، ترشح طبیعی چربی از این غدد غلیظ‌تر شده و مقدار آن کمتر می‌شود. از آنجا که ویژگی طبیعی این ترشح چربی برای جلوگیری از تبخیر لایه اشکی لازم است، میبومیتیس منجر به افزایش تبخیر اشک و در نتیجه بروز علائم خشکی، سوزش و تحریک می‌شود. این بیماران همچنین از احساس وجود شن در چشم، تاری دید، گل‌مژه‌های مکرر، قرمزی چشم‌ها، آبریزش چشم و تورم یا قرمزی لبه‌های پلک شکایت دارند. با گذشت زمان، اختلال مزمن غدد مایبومیوس منجر به ضخیم شدن و کندی لبه پلک، ایجاد شالازیون‌های مزمن، کراتیت نقطه‌ای سطحی (superficial punctate keratitis)، نئوواسکولاریزاسیون قرنیه (corneal neovascularization) و ایجاد زخم می‌شود.