بیماری کیمورا (Kimura disease)، که به عنوان لنفوگرانولوما هیپرپلاستیک ائوزینوفیلیک نیز شناخته می‌شود، یک اختلال التهابی مزمن با علت ناشناخته است. این بیماری با بروز لنفادنوپاتی (lymphadenopathy) گردنی یک‌طرفه و بدون درد و/یا توده‌های لنفوئیدی زیرجلدی، معمولاً در ناحیه سر و گردن، مشخص می‌شود.

شیوع و ویژگی‌های جمعیتی: بیماری کیمورا بیشتر در آسیا شایع است. بیماران مبتلا به این بیماری معمولاً بزرگسالان جوان هستند، هرچند که ممکن است در دوره نوجوانی نیز بروز کند، به ویژه در مردان چینی و ژاپنی. مردان بیشتر از زنان تحت تأثیر قرار می‌گیرند. حدود ۱۵٪ تا ۲۰٪ از بیماران مبتلا به بیماری کیمورا نیز به سندرم نفروتیک (nephrotic syndrome) مبتلا هستند، هرچند که پایه پاتوفیزیولوژیک این ارتباط نامشخص است، و گلومرولونفریت حاد (acute glomerulonephritis) در حدود نیمی از بیماران مشاهده می‌شود.

پاتوفیزیولوژی: تصور می‌شود که این بیماری ممکن است نمایانگر یک فرآیند حساسیت بیش از حد (hypersensitivity) یا خودایمنی (autoimmune) باشد، اما به هر حال، نتیجه نهایی به وضوح تکثیر غیرطبیعی فولیکول‌های لنفوئیدی و اندوتلیوم عروقی است. قابل توجه است که هیپرپلازی آنگیولنفوئیدی با ائوزینوفیلی (ALHE) و بیماری کیمورا، که زمانی به عنوان واریانت‌های بیماری در نظر گرفته می‌شدند، اکنون به عنوان دو بیماری جداگانه و متمایز با ویژگی‌های بالینی و هیستولوژیک خاص خود شناخته می‌شوند.

ملاحظات در بیماران کودکان: این بیماری در کودکان نادر است.