ژنژیویت دِسکواماتیو (Desquamative gingivitis)، که به عنوان ژنژیواستوماتیت فرسایشی (erosive gingivostomatitis) نیز شناخته می‌شود، به واکنش‌هایی در مخاط دهان اشاره دارد که با پوسته‌ریزی اپیتلیوم، ضایعات وزیکولوبولوس (vesiculobullous lesions)، اریتم (erythema) و/یا فرسایش لثه مشخص می‌شود. ژنژیویت دِسکواماتیو یک تشخیص خاص نیست و تشخیص افتراقی آن گسترده است. این تشخیص‌ها می‌توانند از درماتیت تحریک‌آمیز، ژنژیویت ناشی از جسم خارجی و واکنش‌های آلرژیک (شامل درماتیت تماسی لیکنوئیدی، واکنش دارویی لیکنوئیدی و فوران دارویی ثابت) تا شرایط خودالتهابی (شامل لیکن پلان، اریتم مولتی‌فرم، لوپوس اریتماتوز [معمولاً لوپوس اریتماتوز دیسکوئید] و بیماری پیوند علیه میزبان) و بیماری‌های تاولی خودایمنی (شامل پمفیگوس ولگاریس، پمفیگوئید مخاطی، پمفیگوس پارانوپلاستیک، اپیدرمولیز بولوزا آکویزیتا و درماتوز تاولی خطی IgA) متغیر باشند. شرایطی که مسئول اکثر موارد هستند شامل لیکن پلان دهانی، پمفیگوئید مخاطی و پمفیگوس ولگاریس می‌باشند.

بیمارانی که به ژنژیویت دِسکواماتیو مبتلا هستند، معمولاً ناراحتی شدید را تجربه می‌کنند و ممکن است در خوردن و آشامیدن دچار مشکل شوند. ضایعات معمولاً در بخش باکال لثه و اغلب به صورت الگوی پراکنده ظاهر می‌شوند. با این حال، گزارش شده که ضایعات می‌توانند در هر نقطه‌ای از لثه رخ دهند.

اگر ژنژیویت دِسکواماتیو به عنوان تظاهری از پمفیگوئید مخاطی، پمفیگوس ولگاریس یا پمفیگوس پارانوپلاستیک باشد، بیمار ممکن است در نقاط خارج از دهان نیز درگیری داشته باشد که معمولاً مخاط بینی یا ناحیه تناسلی-مقعدی، حنجره، مری، پوست و ملتحمه را دربر می‌گیرد.