آکرو استئولیز

آکرو استئولیز (Acroosteolysis) به تغییرات تخریبی در استخوان‌های انتهایی انگشتان (phalanges) اشاره دارد. تخریب پیش‌رونده استخوان باعث می‌شود که فالانژها به شکل میخی درآیند و نوک انگشتان ممکن است ظاهری برجسته پیدا کنند. آکرو استئولیز اغلب با ایسکمی (ischemia) دیجیتال انتهایی، کلسیفیکاسیون دیجیتال (digital calcinosis)، و نوروپاتی حسی (sensory neuropathy) همراه است.

طبقه‌بندی رادیولوژیک آکرو استئولیز

طبقه‌بندی رادیولوژیک آکرو استئولیز بر اساس الگوی جذب (resorption) مشاهده‌شده در فالانژ انتهایی صورت می‌گیرد. نوع عرضی با خطوط عمود بر محور فالانژهای انتهایی مرتبط است و نوع طولی که شایع‌تر است، با جذب تافت‌های انتهایی فالانژهای انتهایی مرتبط است.

علل مختلف آکرو استئولیز

علل شغلی، خودایمنی، عفونی، هورمونی/متابولیک و ژنتیکی متعددی برای آکرو استئولیز وجود دارد.

علل شغلی/رفتاری شامل مواجهه با پلی‌وینیل کلراید (PVC)، مواجهه با فنی‌توئین در رحم، ضربه‌های مزمن و مکرر به فالانژها، سندرم تونل کارپال، و آسیب‌های حرارتی (شامل سوختگی و سرمازدگی) می‌باشد.

افرادی که به پاک‌سازی یا بازرسی اتوکلاوها برای پلیمریزاسیون وینیل کلراید به PVC می‌پردازند، دارای شیوع بالایی از توسعه آکرو استئولیز هستند. این بیماری همچنین با پدیده رینود (Raynaud phenomenon)، اسکلروداکتیلی (sclerodactyly)، و ضایعات فیبروتیک پاپولار بر روی مچ‌ها و پشت دست‌ها مشخص می‌شود. استنشاق مونومر وینیل کلراید روش مواجهه است.

علل خودایمنی

علل خودایمنی شامل اسکلروز سیستمیک (systemic sclerosis)، آرتریت پسوریاتیک (psoriatic arthritis)، لوپوس اریتماتوز سیستمیک (systemic lupus erythematosus)، گرانولوماتوز با پلی‌آنژئیت (granulomatosis with polyangiitis)، بیماری بافت همبند مختلط (mixed connective tissue disease)، آرتریت مزمن جوانان (juvenile chronic arthritis)، و پدیده رینود است. آکرو استئولیز همچنین در سارکوئیدوز (sarcoidosis) دیده می‌شود. آکرو استئولیز با ایسکمی دیجیتال و زخم‌های دیجیتال در بیماران با اسکلروز سیستمیک مرتبط است که به نظریه‌ای مبنی بر بروز آکرو استئولیز به دلیل ناکافی بودن عروق منجر شده است. علاوه بر این، با کلسیفیکاسیون به عنوان بخشی از سندرم CREST همراه است. برآورد شده است که ۲۰٪ تا ۲۵٪ از افرادی که به اسکلروز سیستمیک مبتلا هستند، دارای آکرو استئولیز هستند.

جذام (leprosy) ممکن است باعث آکرو استئولیز شود. این معمولاً به عنوان نتیجه‌ای از تغییرات محیطی در حس به علت نوروپاتی محیطی یا نفوذ به تنه عصبی دیده می‌شود.

آکرو استئولیز همچنین می‌تواند در هیپرپاراتیروئیدیسم (hyperparathyroidism) و دیابت ملیتوس نوع ۱ (diabetes mellitus type 1) دیده شود. علل ژنتیکی آکرو استئولیز شامل جهش‌های NOG که کدگذاری کننده نوگین (noggin) (یک پلی‌پپتید که تسهیل‌کننده توسعه بافت همبند است) می‌باشد، سندرم پنتینن (Penttinen syndrome)، لامینوپاتی‌ها (laminopathies)، پاکیدرموپریوستوز (pachydermoperiostosis)، نوروپاتی‌های حسی ارثی (hereditary sensory neuropathies)، سندرم هاجدو-چنی (Hajdu-Cheney syndrome)، بیماری گوشه (Gaucher disease)، لنفانژکتازیای روده‌ای (intestinal lymphangiectasia)، و پیکنودیسوستوز (pyknodysostosis) می‌باشد.

ملاحظات کودکان

شایان ذکر است که آرتریت پسوریاتیک و اسکلروز سیستمیک شایع‌ترین علل روماتولوژیک آکرو استئولیز در بیماران اطفال هستند. دنروان سمپاتیک به دلیل دیسرافیسم نخاعی نیز می‌تواند منجر به آکرو استئولیز اندام تحتانی در کودکان شود.