سیفلیس بومی، که به نام‌های بجل، فیرجال، لواث، نجورا، دیچوچوا و سیتی نیز شناخته می‌شود، یک عفونت ترپونمال بومی است که توسط اسپیروکت Treponema pallidum ssp pallidum ایجاد می‌شود. این بیماری در مناطق روستایی غرب و جنوب صحرای آفریقا و در میان کوچ‌نشینان شبه‌جزیره عربستان و بومیان استرالیا مرکزی یافت می‌شود.
ویژگی‌های بیماری
سیفلیس بومی به عنوان یک بیماری مزمن کودکان در نظر گرفته می‌شود و بیشترین شیوع آن در بین سنین ۲ تا ۱۵ سال است. این بیماری به طور عمده پوست، استخوان و غضروف را تحت تأثیر قرار می‌دهد. انتقال بیماری از طریق تماس مستقیم با فرد مبتلا یا تماس غیرمستقیم (مانند استفاده از ظروف غذاخوری) صورت می‌گیرد. عوامل خطر شامل پوست آسیب‌دیده، تراکم جمعیت و شرایط بهداشتی ضعیف هستند.
علائم و نشانه‌ها
ضایعه اولیه به ندرت مشاهده می‌شود. ضایعات اولیه معمولاً بر روی مخاط دیده می‌شوند. دیگر علائم اولیه شامل استئوپریوستیتیس دردناک (osteoperiostitis) استخوان‌های بلند، کندیلوماتا لاتوم (condylomata lata)، لنفادنوپاتی (lymphadenopathy) و استوماتیت زاویه‌ای (angular stomatitis) هستند. این تغییرات اولیه ممکن است با یا بدون ایجاد اسکار بهبود یابند. پس از گذشت سال‌ها، برخی بیماران دچار ضایعات گوماتوز تخریبی (gummatous) در پوست و استخوان‌ها می‌شوند.