تب خونریزی‌دهنده اومسک یک بیماری انسفالیت (التهاب مغز) منتقله از طریق کنه است که به خانواده فلاوی‌ویریده (Flaviviridae) تعلق دارد و در روسیه، به‌ویژه منطقه اومسک و دیگر مناطق سیبری غربی بومی است. این بیماری با تب زرد و بیماری جنگل کیاسانور ارتباط دارد. عفونت طبیعی ممکن است از طریق گزش کنه‌های آلوده (مانند Dermacentor reticulatus، Dermacentor marginatus، و Ixodes persulcatus [کنه تایگا])، تماس با مایعات بدن، یا استنشاق آئروسل از ول‌های آبی و موش‌های آبی آلوده رخ دهد. افرادی که با پوست حیوانات یا موش‌های آبی در تماس هستند، در معرض خطر بیشتری قرار دارند، زیرا بیشتر موارد در شکارچیان موش آبی رخ داده است. پس از عفونت، ایمنی ایجاد می‌شود. نرخ مرگ‌ومیر تب خونریزی‌دهنده اومسک حدود 10 درصد است.

دوره کمون و علائم اولیه:

دوره کمون این بیماری معمولاً 2 تا 8 روز است. علائم اولیه شامل شروع ناگهانی علائم شبیه آنفولانزا مانند تب، لرز، سردرد، میالژی (درد عضلانی)، آرترالژی (درد مفصلی)، ضعف شدید، قرمزی بخش بالایی بدن، قرمزی ملتحمه، وزیکول‌ها بر روی کام نرم، پتشی (خونریزی‌های نقطه‌ای)، لنفادنوپاتی گردنی و برادیکاردی نسبی است. طی دو هفته، ممکن است این بیماری به پنومونی، درگیری سیستم عصبی مرکزی (هذیان، تشنج، کما) یا خونریزی‌های دستگاه گوارش و مخاطی پیشرفت کند. ترومبوسیتوپنی (کاهش پلاکت‌های خون)، افزایش آزمایش‌های عملکرد کبد و لوکوپنی (کاهش گلبول‌های سفید خون) ممکن است مشاهده شود.

انتقال و پیشگیری:

انتقال فرد به فرد مستند نشده است، اما عفونت از طریق تماس با مایعات بدن آلوده مستند شده است. واکسنی (واکسن غیرفعال TBE) موجود است، اما تنها در روسیه در دسترس است.