بیماری های مشابه

یک کیست درموئید پوستی ناشی از تغییرات در توسعه جنینی در خطوط برش (cleavage) است و احتمالاً نتیجه به دام افتادن سلول‌های اکتودرمال (ectodermal) در طی توسعه جنینی می‌باشد. این کیست دارای پوششی اپیتلیالی کراتینه‌شونده، غدد سباسه (sebaceous glands)، غدد اکرین (eccrine glands)، و گاهی موهای لانوگو (lanugo hair) است. کیست‌های درموئید ممکن است پوستی یا عمیق‌تر باشند. کیست‌های درموئید پوستی معمولاً در هنگام تولد یا اندکی بعد از آن مشاهده می‌شوند و معمولاً در ناحیه سر یافت می‌شوند. این کیست‌ها ممکن است با ساختارهای داخل‌جمجمه‌ای ارتباط داشته باشند؛ بنابراین، نمونه‌برداری و برداشتن آن‌ها باید توسط جراح مناسب انجام شود تا از عوارض عصبی مانند عفونت سیستم عصبی مرکزی (CNS) که می‌تواند منجر به آبسه لوب پیشانی، مننگوانسفالیت (meningoencephalitis) یا تشنج (seizures) شود، جلوگیری گردد.

کیست‌های اپیدرموئید (Epidermoid cysts) که به‌اشتباه با نام کیست‌های سباسه (Sebaceous cysts) شناخته می‌شوند، یکی از شایع‌ترین تومورهای خوش‌خیم پوستی در بزرگسالان هستند و در کودکان و نوزادان به‌ندرت مشاهده می‌شوند. این کیست‌های نیمه‌جامد دارای پوششی از اپیتلیوم کراتینیزه بوده و عمدتاً با کراتین نرم شده پر شده‌اند که حالتی شبیه به پنیر و بویی تند دارند. این کیست‌ها اغلب به‌صورت خود به خودی ظاهر می‌شوند. همچنین ممکن است به‌دلیل تخریب ساختارهای فولیکولی یا کاشت اپیدرم از طریق آسیب نافذ ایجاد شوند.

توده غضروفی مادرزادی گردن (Congenital Cartilaginous Rest of the Neck - CCRN)، که به نام‌های مختلفی مانند واتل (wattle)، گوشک گردنی (cervical auricle)، غضروف برانشیال پایدار (persistent branchial cartilage)، و زبانه گردنی (cervical tab) نیز شناخته می‌شود، یک توده نادر مادرزادی در ناحیه گردن است که تصور می‌شود ناشی از رشد غیرطبیعی دستگاه برانشیال جنینی باشد. CCRN‌ها به صورت ندول‌های زیرجلدی بدون علامت به رنگ پوست یا ندول‌های نرم و پایه‌دار، در هنگام تولد ظاهر می‌شوند که معمولاً در یک سوم پایینی گردن و در مرز قدامی عضله استرنوکلیدوماستوئید (sternocleidomastoid) قرار دارند. اگرچه CCRN‌ها احتمالاً نتیجه مهاجرت غیرطبیعی برانشیال هستند، گزارشی از ناهنجاری‌های ناحیه‌ای یا سیستمیک مرتبط با آنها وجود ندارد. کودکان مبتلا به طور کلی سالم هستند. CCRN‌ها در زمان تولد وجود دارند و بزرگ نمی‌شوند؛ تاکنون هیچ موردی از تغییرات بدخیم در CCRN‌ها گزارش نشده است.

هایگرومای کیستیک (Cystic hygroma) یک ناهنجاری خوش‌خیم لنفاوی است که به‌صورت ماکروکیستیک (macrocystic) توصیف می‌شود و شامل تجمعاتی از کیست‌های بزرگ لنفاوی است که توسط اندوتلیوم (endothelium) پوشیده شده‌اند. این ناهنجاری می‌تواند در هر نقطه‌ای از بدن رخ دهد، اما به‌طور معمول در ناحیه گردن (75%) یا زیر بغل (axillae) (20%) دیده می‌شود. نواحی کمتر شایع (5%) شامل مدیاستینوم (mediastinum)، پشت‌صفاق (retroperitoneum)، احشاء شکمی، کشاله ران (groin)، استخوان‌ها و کیسه بیضه (scrotum) می‌باشد. این بیماری تفاوت جنسیتی ندارد.