سندرم مارکوس گان

سندرم مارکوس گان یک هم‌زمانی نادر مادرزادی بین عصب سه‌قلو و عصب حرکتی چشم (trigemino-oculomotor synkinesis) است که به نام‌های سندرم چشمک‌زدن فکی مارکوس گان (Marcus Gunn jaw-winking syndrome)، پتوز چشمک‌زن (jaw-winking ptosis) یا هم‌زمانی فکی‌پلکی (maxillopalpebral synkinesis) نیز شناخته می‌شود. در این حالت، هماهنگی بین دو حرکت مستقل صورت، حرکت پلک یک چشم را با حرکت فک پیوند می‌دهد، به‌طوری که با حرکت فک، پلک بالایی به نظر می‌رسد که چشمک می‌زند. این وضعیت ممکن است به‌طور پراکنده رخ دهد، اما اعتقاد بر این است که در حدود ۵۰٪ از موارد به صورت خانوادگی (وراثت اتوزومال غالب) منتقل می‌شود. اغلب در نوزادانی که دچار افتادگی پلک (blepharoptosis) هستند دیده می‌شود و گاهی با لوچی چشم (strabismus) یا مشکلات بینایی دیگر همراه است. این سندرم به‌طور مساوی بر مردان و زنان تأثیر می‌گذارد و معمولاً از بدو تولد وجود دارد. معمولاً فقط یک چشم تحت تأثیر قرار می‌گیرد، اگرچه موارد نادری از سندرم مارکوس گان دوطرفه گزارش شده است.

این سندرم زمانی بیشترین وضوح را دارد که پلک بالایی نیمه‌بسته به‌طور ناگهانی با مکیدن، جویدن، خندیدن یا حرکت دیگری از فک و صورت باز می‌شود.

پدیده مارکوس گان ممکن است به اختلال در عصب‌دهی که در دوران رشد جنینی رخ می‌دهد مرتبط باشد. فرضیه این است که این اختلال به دلیل اتصال نادرست بین شاخه حرکتی عصب سه‌قلو و عصب حرکتی چشم (oculomotor nerve) است.

ممکن است با سندرم دوئین (Duane syndrome) یا رتینیت پیگمنتوزا (retinitis pigmentosa) همراهی داشته باشد.