ناخن‌های فرو رفته در گوشت (اونیکوکریپتوزیس) یکی از مشکلات رایج ناخن هستند که می‌توانند در هر سنی رخ دهند. این وضعیت به دلیل نفوذ صفحه ناخن به داخل پوست ایجاد می‌شود. دو نوع ناخن فرو رفته در گوشت وجود دارد: جانبی (lateral) و انتهایی (distal).
ناخن فرو رفته جانبی
ناخن فرو رفته جانبی رایج‌ترین نوع است، به‌ویژه در کودکان و جوانان. در این حالت، ناخن در یکی از دو طرف جانبی یا هر دو فرو رفته و یک زائده ناخن (spicule) اپیدرم شیار جانبی را می‌شکند و واکنش التهابی و درد را به دنبال دارد. کوتاه کردن زائده ناخن وضعیت را تشدید می‌کند زیرا باعث تشکیل زائده جدیدی در قسمت نزدیک‌تر می‌شود. با گذشت زمان، ممکن است بافت گرانولاسیون همراه با ترشح، خونریزی و عفونت ثانویه ایجاد شود. عواملی مانند کوتاه کردن نادرست ناخن، تعریق بیش‌ازحد کف پا (plantar hyperhidrosis)، ضربه و ناهنجاری‌های آناتومیکی پا می‌توانند این وضعیت را تشدید کنند.
ناخن فرو رفته انتهایی
نوع دوم و به‌مراتب کمتر شایع، ناخن فرو رفته انتهایی است. به‌طور معمول، فشاری طبیعی از صفحه ناخن به بافت زیرین اعمال می‌شود. کندن یا افتادن ضربه‌ای ناخن منجر به از دست رفتن این فشار متقابل و ایجاد انتهایی پیازی شکل می‌شود. ناخن جدید با دیواره انتهایی برخورد می‌کند که مانع رشد طبیعی آن می‌شود. یک شاخک عمیق عرضی شیار انتهایی را پر کرده و منجر به فرو رفتن ناخن و درد می‌شود.