تریکودیسکوما یک هامارتومای فولیکولی نادر و خوش‌خیم است که به صورت پاپول‌های بدون علامت با رنگ پوست و اندازه ۲ تا ۴ میلی‌متر در صورت، پوست سر یا بخش بالایی تنه ظاهر می‌شود. میزان دقیق بروز تریکودیسکوما ناشناخته است و هیچ ترجیح جنسی برای آن شناسایی نشده است. تریکودیسکوماهای متعدد ممکن است به عنوان بخشی از سندرم بیرت-هاگ-دوبه (Birt-Hogg-Dubé syndrome یا BHD) به ارث برسند که ناشی از جهش در ژن FCLN بر روی کروموزوم ۱۷ است. این ژن مسئول رمزگذاری یک پروتئین سرکوبگر تومور به نام فولیکولین است.

نشانه‌های سندرم بیرت-هاگ-دوبه

بیماران مبتلا به BHD معمولاً در دهه سوم یا چهارم زندگی با فیبروفولیکولوماهای متعدد، تریکودیسکوماها، فیبروم‌های پریفولیکولار (پاپول‌های فیبری یا آنژیوفیبروم‌ها)، آکروکوردون‌ها و به ندرت نئوپلاسم‌های بافت همبند ظاهر می‌شوند. این بیماران در معرض خطر بالاتر کارسینوم سلول کلیوی، کیست‌های ریوی و پنوموتوراکس قرار دارند و ممکن است میزان بیشتری از پلیپوز روده‌ای و کارسینوم مدولاری تیروئید را داشته باشند. اکنون بر این باورند که فیبروفولیکولوماها، فیبروم‌های پریفولیکولار و تریکودیسکوماها ممکن است مراحل تکاملی مختلف یک تومور باشند که از منشاء سباسه به نام مانتلوما (mantleoma) مشتق می‌شوند.

شیوع در سنین مختلف

تریکودیسکوماها معمولاً در جمعیت کودکان دیده نمی‌شوند، زیرا بیشتر آن‌ها در دهه‌های سوم و چهارم زندگی بروز می‌کنند.