"تب خال‌دار ژاپنی" (Japanese spotted fever) که نخستین بار در سال ۱۹۸۴ گزارش شد، یک بیماری منتقله از طریق کنه است که توسط باکتری "ریکزیا ژاپونیکا" (Rickettsia japonica) ایجاد می‌شود و عمدتاً به مناطق ساحلی اقیانوس آرام ژاپن (مرکزی و جنوب غربی) محدود است. مواردی از این بیماری در مناطق ساحلی دریای ژاپن و همچنین در کره جنوبی و چین گزارش شده و این عامل بیماری‌زا در تایوان، تایلند و لائوس نیز مشاهده شده است. ناقل این بیماری کنه "هیمافیسیالیس لونگی‌کورنیس" (Haemaphysalis longicornis) است. گزش این گونه کنه با بروز حساسیت به گوشت پستانداران (سندرم آلفا-گال) نیز مرتبط است. مخزن حیوانی این بیماری هنوز ناشناخته است. حدود ۴۰ مورد در ژاپن هر سال گزارش می‌شود و این باکتری می‌تواند در افراد مسن و دارای نقص ایمنی، پتانسیل بیماری‌زایی قابل توجهی داشته باشد، مشابه با "ریکزیا ریکتسی" (Rickettsia rickettsii) - عامل تب خال‌دار کوه‌های راکی.
علائم بالینی
بیماران معمولاً با سه‌گانه تب (۱۰۰٪)، راش منتشر (۱۰۰٪) و اسکار (۷۱٪–۹۴٪) مراجعه می‌کنند. علائم دیگر شامل میالژی، سردرد (۸۰٪)، مننگوانسفالیت و در موارد شدید، نارسایی چند ارگان است. تنها حدود یک سوم بیماران به یاد می‌آورند که توسط کنه گزیده شده‌اند. نرخ مرگ و میر کلی حدود ۲٪ است، اما کسانی که دیر به درمان مراجعه می‌کنند (۶ روز یا بیشتر) با افزایش خطر عوارض از جمله نارسایی چند ارگان، انعقاد درون‌رگی منتشر (DIC) و مرگ مواجه هستند. یافته‌های آزمایشگاهی مرتبط با شدت افزایش یافته شامل افزایش تعداد گلبول‌های سفید (WBC)، افزایش کراتین کیناز، کاهش پلاکت‌ها، افزایش محصولات تخریب فیبرین (FDP) و افزایش پروتئین واکنش‌گر C (CRP) است.
عوامل خطر
عوامل خطر برای ابتلا شامل زندگی در یا بازدید از منطقه بومی، تماس با پوشش گیاهی از جمله محصولات کشاورزی و مناطق جنگلی (موارد اولیه با جوانه‌های بامبو مرتبط بودند)، و سن بالاتر (به طور متوسط ۶۰ تا ۷۰ سال) می‌باشد.
الگوی فصلی
یک تغییر فصلی در بروز بیماری مشاهده شده است، به‌طوری‌که بیشتر موارد در ماه‌های گرم‌تر از آوریل تا نوامبر رخ می‌دهند. دوره نهفتگی فرضی ۷ روز است، مشابه دیگر ریکتزیاها؛ با این حال، به‌خوبی تعریف نشده است.
بیمارانی که مسن‌تر هستند و/یا دیابت ملیتوس دارند، ممکن است در معرض خطر بیشتری برای عفونت‌های شدید باشند.