سینوس‌های پره‌اوریکولار (Preauricular sinuses) ناهنجاری‌های مادرزادی شایعی هستند که به صورت فرورفتگی‌های کوچک در نزدیکی گوش خارجی و در حاشیه قدامی شاخه صعودی هلیکس (ascending limb of the helix) ظاهر می‌شوند.

منشأ و علل ایجاد

سینوس‌های پره‌اوریکولار در طی مراحل جنینی (embryogenesis) ایجاد می‌شوند. یکی از نظریه‌ها پیشنهاد می‌کند که این ناهنجاری‌ها ممکن است ناشی از جوش خوردن ناقص شش تپه گوشی (auricular hillocks) باشند که از قوس‌های برانشیال اول و دوم (branchial arches) نشأت می‌گیرند. این ناهنجاری‌ها ممکن است به صورت پراکنده یا به صورت ارثی با الگوی غالب اتوزومال ناقص (incomplete autosomal dominant) با نفوذ ناقص (reduced penetrance) و بیان متغیر (variable expression) بروز کنند. در صورت ارثی بودن، احتمال بروز دوطرفه آن‌ها بیشتر است. شیوع این ناهنجاری‌ها بر اساس موقعیت جغرافیایی متفاوت است: 0.1%-0.9% در ایالات متحده، 1.6%-2.5% در تایوان و تا 4%-10% در برخی مناطق آفریقا. شرایط مرتبط شامل ناشنوایی و سندرم برانشیو-اوتو-رنال (branchio-oto-renal syndrome) است.

ویژگی‌ها و علائم

مجرای سینوس‌ها معمولاً باریک و کوتاه است و به طور معمول به پری‌کندریوم (perichondrium) غضروف گوشی متصل می‌شود. سینوس‌های پره‌اوریکولار معمولاً بدون علامت هستند.

ناهنجاری‌های مشابه

دو ناهنجاری مادرزادی مشابه دیگر نیز در این ناحیه و به دلیل همان رویدادهای جنینی رخ می‌دهند: حفره پره‌اوریکولار (preauricular pit) یک فرورفتگی سطحی است که جزء عمیق ندارد و کیست پره‌اوریکولار (preauricular cyst) یک کیست است که با اپیتلیوم سنگفرشی مطبق (stratified squamous epithelium) پوشیده شده و از سینوس پره‌اوریکولار منشأ می‌گیرد.

عوارض و درمان

سینوس‌ها و کیست‌های پره‌اوریکولار ممکن است با ترشح همراه باشند، که یا به دلیل تجمع بقایای اپیتلیال لایه‌برداری شده (desquamating epithelial debris) یا به عنوان نشانه‌ای از عفونت، معمولاً با ارگانیسم‌های گرم مثبت (gram-positive organisms) رخ می‌دهد. علائم دیگر عفونت شامل اریتم (erythema)، تورم و درد است. عفونت می‌تواند به تشکیل آبسه (abscess formation) منجر شود.