ویتامین B6 (پیریدوکسین) یک ویتامین محلول در آب است که در ژژونوم جذب می‌شود و در بسیاری از مواد غذایی از جمله غلات کامل، سبزیجات، ماهی و گوشت یافت می‌شود. پیریدوکسین در بیش از 100 واکنش آنزیمی مختلف در بدن نقش دارد. این واکنش‌ها شامل متابولیسم اسیدهای آمینه، سنتز هم (heme) و انتقال‌دهنده‌های عصبی (neurotransmitters)، و متابولیسم گلیکوژن، لیپیدها و استروئیدها می‌باشند.

فسفات پیریدوکسال (Pyridoxal phosphate یا PLP) فعال‌ترین شکل بیولوژیکی پیریدوکسین در بدن است.

کمبود ویتامین B6 به‌صورت جداگانه نادر است و معمولاً همراه با کمبود سایر ویتامین‌ها رخ می‌دهد. اختلال مصرف الکل، سندرم‌های سوءجذب (malabsorption syndromes)، اختلالات تغذیه‌ای که منجر به سوءتغذیه عمومی می‌شوند، یا مصرف برخی داروها (مانند ایزونیازید، تئوفیلین، پنی‌سیلامین، و قرص‌های ضدبارداری خوراکی) بیماران را به کمبود پیریدوکسین مستعد می‌کنند.

داروها به روش‌های مختلف باعث کمبود ویتامین B6 می‌شوند. به‌عنوان مثال، ایزونیازید به PLP متصل می‌شود و منجر به افزایش دفع شکل فعال B6 می‌گردد. پنی‌سیلامین آنزیم‌های وابسته به ویتامین B6 را مهار می‌کند. قرص‌های ضدبارداری خوراکی نیز باعث افزایش گردش (turnover) ویتامین B6 می‌شوند.

علائم کمبود پیریدوکسین اغلب غیراختصاصی هستند، اما ممکن است شامل خستگی، تهوع، بی‌اشتهایی، پارستزی (paresthesia)، افسردگی، گلوسیت (glossitis)، درماتیت، نوروپاتی محیطی، و کم‌خونی میکروسیتیک (microcytic anemia) باشند. کمبود شدید ویتامین B6 می‌تواند منجر به تشنج و تغییرات شخصیتی از جمله تحریک‌پذیری و گیجی شود.

در نوزادان، کمبود B6 ممکن است منجر به اسهال، تشنج (pyridoxine-dependent seizures)، و کم‌خونی شود.