کهیر فشاری (Pressure urticaria) نوعی کهیر مزمن و فیزیکی است که به صورت تحریک‌پذیر با واکنش پوستی به فشار مستمر شناخته می‌شود. این وضعیت معمولاً مزمن است و بیش از ۶ هفته طول می‌کشد. احتمالاً این عارضه به دلیل مکانیزم مرتبط با فشار ایجاد می‌شود که منجر به تخلیه سلول‌های ماست (mast cell degranulation) و آزاد شدن هیستامین می‌گردد.
علائم و نواحی تحت تأثیر
کهیر فشاری می‌تواند در نوزادان و کودکان خردسال مشاهده شود و بیشتر نواحی پاها و پایین‌تنه و همچنین تنه را درگیر می‌کند، اما ممکن است سایر قسمت‌های بدن را نیز تحت تأثیر قرار دهد. مشخص نیست که آیا این وضعیت باعث ناراحتی فیزیکی مانند سوزش پوست، درد یا خارش در نوزادان می‌شود، همان‌طور که در بیماران بالغ گزارش شده است. کهیر فشاری کمتر در کودکان توصیف شده است.
عوامل ایجاد کننده
کهیر فشاری ممکن است به علت فشار ناشی از نوارهای کشی لباس (جوراب)، لباس زیر، بندهای صندلی ماشین یا تاب کودک، و بالشتک‌ها ایجاد شود. همچنین ممکن است هنگامی که نوزادان به طور مکرر پاهای خود را به یک جسم می‌زنند مشاهده شود. کودکان بزرگ‌تر ممکن است در نواحی که بندهای کوله‌پشتی یا تجهیزات ورزشی با پوست تماس دارند، درگیر شوند.
تشخیص و تشابهات
گاهی اوقات، ضایعات کهیر فشاری ممکن است به اشتباه به عنوان کبودی‌های بی‌دلیل یا سوء استفاده فیزیکی تلقی شوند که می‌تواند منجر به ارجاع‌های غیرضروری به حفاظت از کودکان شود. کهیر فشاری به عنوان یک وضعیت نادر در نظر گرفته می‌شود، اما شیوع واقعی آن ناشناخته است.
انواع کهیر فشاری
دو نوع کهیر فشاری شناخته شده است: کهیر فشاری فوری (Immediate Pressure Urticaria یا IPU) که به عنوان درماتوگرافیسم (dermographism) نیز شناخته می‌شود، و کهیر فشاری تأخیری (Delayed Pressure Urticaria یا DPU). در IPU، تورم و قرمزی پوست ظرف چند دقیقه پس از فشار ایجاد می‌شود، در حالی که در DPU، واکنش ۴ تا ۸ ساعت طول می‌کشد تا ظاهر شود.
مدت زمان بروز ضایعات
ضایعات در کهیر فشاری ممکن است ۸ تا ۷۲ ساعت باقی بمانند، که این مدت زمان بسیار طولانی‌تر از بیشتر انواع دیگر کهیر است.
علائم سیستمیک
علائم سیستمیک مانند خس‌خس سینه، افت فشار خون (hypotension)، و تب به ندرت در نوزادان دیده می‌شود.