بیماری تریکینلوزیس (Trichinellosis) یا تریکینوسیس (Trichinosis) یک بیماری انگلی زئونوتیک است که توسط کرم گرد تریکینلا (Trichinella) ایجاد می‌شود. این بیماری اغلب به عنوان یک علت ناشناخته برای بیماری‌های تب‌دار حاد شبیه آنفلوآنزا در انسان‌ها شناخته می‌شود. عفونت از طریق مصرف گوشت خام یا نیم‌پز مانند گوشت خوک، اسب یا حیوانات وحشی که حاوی لاروهای تریکینلا هستند، رخ می‌دهد. حیوانات مبتلا به لاروهای تریکینلا به بیماری تریکینلوزیس دچار نمی‌شوند و انسان‌ها به عنوان میزبان‌های تصادفی در نظر گرفته می‌شوند. بسیاری از موارد، اگر نگوییم اکثر آنها، بدون علامت یا خفیف هستند.
شدت بیماری حاد با شدت مواجهه با گوشت آلوده تعیین می‌شود و به طور تقریبی به صورت خفیف (مصرف ۱ تا ۱۰ لارو)، متوسط (مصرف ۵۰ تا ۵۰۰ لارو) و شدید (مصرف بیش از ۱۰۰۰ لارو) دسته‌بندی می‌شود. بیماران با عفونت خفیف معمولاً بدون علامت هستند. کسانی که علائم خفیفی دارند، معمولاً در طی ۲-۳ هفته بهبود می‌یابند. بیماران با عفونت‌های شدید ممکن است به مدت ۲-۳ ماه علامت‌دار باشند. در موارد نادر از عفونت‌های شدید، ممکن است درگیری سیستم عصبی مرکزی (CNS) یا قلبی‌ریوی رخ دهد که گاهی منجر به مرگ در عرض ۴-۸ هفته از زمان عفونت یا زودتر می‌شود. بیماران ممکن است به دلیل کم‌آبی، ذات‌الریه، آمبولی ریوی، انسفالیت، نارسایی قلبی یا آریتمی فوت کنند.
در طول شیوع بیماری، ممکن است تا ۲۰ درصد از بیماران به بیماری شدید مبتلا شوند، اما بیشتر آنها بهبود می‌یابند. عوارض درازمدت معمولاً نادر هستند. اگر سیستم عصبی مرکزی درگیر شود، عوارض ممکن است شامل کاهش توانایی شناختی، بی‌حسی دست‌ها و پاها، کاهش تحمل استرس، از دست دادن انگیزه و افسردگی باشد. در غیر این صورت ممکن است شامل ضعف، میالژی، نارسایی آدرنال و بیماری‌های ترومبوآمبولیک باشد.
هفت گونه از تریکینلا وجود دارد که برای انسان‌ها بیماری‌زا هستند؛ سه گونه مهم شامل تریکینلا اسپیرالیس (Trichinella spiralis) (کاسموسیپولیتان)، تریکینلا ناتیوا (Trichinella nativa) (قطب شمال، نیمه‌قطب شمال) و تریکینلا بریتوی (Trichinella britovi) (اوراسیا، آفریقا) هستند که همگی کپسول‌دار هستند. تریکینلا اسپیرالیس مهم‌ترین گونه است؛ این گونه توزیع جهانی دارد و اغلب در خوک‌های خانگی یافت می‌شود. الگوی اپیدمیولوژیک خوک به انسان که شامل مسیرهای انتقال پیچیده است، با کاهش تغذیه خوک‌ها با زباله‌های حاوی تکه‌های گوشت آلوده به تریکینلا کاهش یافته است.
شیوع بیماری عمدتاً مردان ۱۸ تا ۴۴ ساله را تحت تاثیر قرار می‌دهد که احتمالاً منعکس کننده فراوانی بیشتر مصرف گوشت آلوده، به ویژه شکار وحشی است. به نظر می‌رسد کودکان نسبت به بزرگسالان مقاوم‌تر به عفونت هستند، اما علائم معمول ممکن است شدیدتر باشد. کودکان معمولاً کمتر دچار عوارض می‌شوند و به سرعت بهبود می‌یابند. بارداری با علائم نسبتاً خفیف‌تری همراه است، اگرچه موارد زایمان مرده گزارش شده است. بیماران دارای نقص ایمنی، مانند گیرندگان پیوند کلیه که تحت درمان با داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی هستند، در معرض خطر بالاتری برای عفونت‌های شدید حتی با مصرف کم سطح تریکینلا قرار دارند.
بروز جهانی تریکینلوزیس در ۲-۳ دهه گذشته به شدت کاهش یافته است به دلیل بهبود در روش‌های بازرسی و مدیریت. با این حال، شیوع بیماری همچنان رخ می‌دهد، اغلب در کشورهای در حال توسعه. عفونت تریکینلا در مناطق فقیرتر رایج‌تر است، اغلب جایی که گوشت تغذیه شده به خوک‌ها خام یا نیم‌پز است. در آمریکای شمالی و اروپای غربی، تعداد نسبتاً کمی از موارد تشخیص داده شده هر ساله (کمتر از ۵۰) معمولاً ناشی از خوردن گوشت شکار نیم‌پز یا گوشت خرس یا خوک خانگی است.
مراحل: تریکینلوزیس معمولاً از سه مرحله عبور می‌کند و ویژگی‌های بالینی مهم بیماری حاد، در صورت بروز، شامل مرحله روده‌ای (intestinal) با اسهال به مدت ۱-۲ هفته، به دنبال مرحله پارنترال (تهاجمی) شامل بی‌حالی، تب، ائوزینوفیلی پیشرونده (اغلب شدید) و میالژی‌های گسترده به مدت تا ۸ هفته است. در مرحله پارنترال، لاروهای تریکینلا وارد سلول‌های عضلات مخطط می‌شوند، کپسول می‌سازند (بیشتر گونه‌ها)، و برای ۱ سال تا چند سال زنده می‌مانند که اغلب به گونه بستگی دارد.
مرحله روده‌ای: دوره کمون می‌تواند از ۲ تا ۵۰ روز طول بکشد، اما معمولاً در محدوده ۲-۷ روز است. مدت زمان کوتاه‌تر عموماً با شدت بیشتر بیماری به دلیل مصرف تعداد بیشتری لارو همبستگی دارد.
در عرض ۳۶ ساعت، لاروها در معده آزاد می‌شوند و به دیواره روده کوچک نفوذ می‌کنند، جایی که پوست‌اندازی کرده و به کرم‌های بالغ تبدیل می‌شوند و جفت‌گیری می‌کنند. در عرض ۱-۴ هفته، ماده‌ها لاروهای نوزاد را آزاد می‌کنند. در این مرحله ممکن است پاسخ ایمنی میزبان تحریک شود و عفونت پاکسازی شود. اگر این اتفاق بیفتد، با اسهال غیرخونی ظاهر می‌شود.
مصرف نسبتاً کم کرم‌ها معمولاً مشکلی ایجاد نمی‌کند یا در نهایت تنها علائم خفیفی بروز می‌دهد. اگر تعداد کافی از کرم‌های بالغ مصرف شود، ویژگی‌های معمول شامل:
- علائمی که تا ۷ روز طول می‌کشند اما ممکن است برای هفته‌ها پایدار ب