بیماری هرپس زوستر اوتیکوس

هرپس زوستر اوتیکوس یک عفونت ویروسی است که با بروز تاول‌های هرپسی در لاله گوش و کانال گوش خارجی مشخص می‌شود و زمانی که با فلج صورت همراه باشد، به عنوان سندرم رمزی-هانت شناخته می‌شود. شیوع سندرم رمزی-هانت در حدود ۵ مورد در هر ۱۰۰٬۰۰۰ نفر از جمعیت ایالات متحده در سال است و در افراد بالای ۶۰ سال به‌طور قابل توجهی افزایش می‌یابد. این بیماری به ندرت در کودکان رخ می‌دهد. سندرم مذکور به دلیل فعال‌سازی مجدد ویروس واریسلا-زوستر (Varicella-Zoster Virus یا VZV) در گانگلیون ژنیکولیت (گانگلیون حسی عصب صورت) ایجاد می‌شود که بر روی اعصاب جمجمه‌ای هفتم و هشتم اثر می‌گذارد. فعال‌سازی مجدد ممکن است توسط سرکوب سیستم ایمنی، برخی داروها، عفونت‌های دیگر یا اشکال مختلف استرس فیزیکی یا احساسی تحریک شود.

علائم و نشانه‌ها

سندرم رمزی-هانت معمولاً با یک دوره مقدماتی ۱ تا ۳ روزه از گوش‌درد (otalgia) و فلج صورت هم‌طرف (ipsilateral facial paralysis) آغاز می‌شود و به دنبال آن تاول‌های هرپسی در صورت، درست جلوی تراگوس و در قسمت‌های مختلف گوش از جمله لاله گوش، کانال گوش خارجی و پرده صماخ (tympanic membrane) ظاهر می‌شوند. با این حال، برخی بیماران ممکن است ابتدا تشکیل تاول را تجربه کنند و سپس گوش‌درد و فلج صورت هم‌طرف را تجربه کنند. تاول‌ها ممکن است در دهان و دو سوم جلویی زبان نیز ظاهر شوند. سیر بیماری ممکن است بین گروه‌های سنی متفاوت باشد؛ در کودکان، تاول‌ها ممکن است چند روز پس از فلج صورت ظاهر شوند. در طول یک هفته، تاول‌ها به پوسچول‌ها تبدیل می‌شوند و سپس زخم می‌شوند و به پوسته تبدیل می‌شوند.

درمان و پیش‌آگهی

ضایعات در عرض چند هفته بهبود می‌یابند و ممکن است منجر به ایجاد اسکار شوند. با این حال، فلج صورت ممکن است مزمن شود مگر اینکه درمان ضدویروسی با یا بدون استفاده همزمان از کورتیکواستروئیدها ظرف ۷۲ ساعت از بروز بیماری آغاز شود. سایر علائم و نشانه‌ها می‌توانند شامل وزوز گوش (tinnitus)، کاهش شنوایی، سرگیجه (vertigo)، حساسیت بیش از حد به صدا (hyperacusis)، نیستاگموس (nystagmus)، تهوع، استفراغ، اختلال در حس چشایی، ضایعات مخاط دهان، خشکی دهان و خشکی چشم باشند. حوادث عروقی مغزی نیز با زوستر مرتبط شده‌اند.

تشخیص

تشخیص عمدتاً بالینی است و بر اساس ترکیبی از فلج صورت، گوش‌درد و تاول‌ها بر روی لاله گوش یا مخاط دهان انجام می‌شود. سندرم رمزی-هانت دومین علت شایع فلج محیطی صورت غیرتروماتیک پس از فلج بل (فلج صورت ایدیوپاتیک) است و معمولاً فلج شدیدتری ایجاد می‌کند. پیش‌آگهی بهبودی عصب صورت در این سندرم بدتر از فلج بل است، به ویژه در کودکان.

فقط ۱۰٪ از بیماران با فلج کامل صورت به‌طور کامل درمان می‌شوند. پیش‌آگهی برای کاهش شنوایی مرتبط بسیار خوب است و فقط حدود ۵٪ از بیماران دچار نقص باقی‌مانده می‌شوند.

موضوعات مرتبط: هرپس زوستر، واریسلا